Wat een stress voor ik vertrok. Hoe zou het lopen? Komt het wel goed? Zal ik nog veel moeten plannen? Zal er iemand zijn om me op te Halen? De vlucht naar Suriname was minuten vertraag, maar ik had goed gezelschap. Op de luchthaven sprak ik een Surinaamse vrouw die er haar familie zou gaan bezoeken. Echt een fijn gesprek en zijn zorgde er voor dat ik me niet meer zo gestrest voelde door me af te leiden. Op de vlucht had ik ook afleiding. Daar sprak ik heel de vlucht met mijn buurman. Hij heeft een bedrijf in Suriname die aan houtkap doet. Ik hou niet van houtkap, maar de gesprekken waren intressant en het hielt me wel bezig die lange vlucht. Op zanderij aangekomen merkte ik dat ik mijn paspoort op het vliegtuig was vergeten, dus liep ik snel terug en ze konden me meteen helpen. Nu stond ik wel achterop in de rei, maar dit keer moesten we geen uren wachten zoals de eerste keer. Na ik weer aan het stressen omdat ik niet kon zien of daar nu iemand stond voor mij of niet, maar je ik was een van de laatste door de controle en een van de eerste die met mijn bagage de duur kon doorlopen. Waar is hij? Niet in de binnenhal, dan maar naar buiten lopen. Buiten zie ik ook al niemand, maar toen draaide ik me om; en ja hoor daar was hij toch. Gelukkig, al die stress en twijfels vielen van me af. En nee, mijn valies mocht ik niet zelf dragen, die nam hij meteen van me over. Is toch iets met die Surinamers. Vorige keer mocht ik ook al mijn valies niet zelf dragen. I'm an independent women! Die zware valies laat ik graag van me overnemen ;p Thuis in Paramaribo zetten we gewoon even de bagage af en daarna nam Migiel me nog overal mee naartoe. Hij vond het nog te vroeg om te gaan slapen, ja het was voor hem nog meer 22:00, maar dat is voor mij wel al 2:00 's nachts hoor. Nu ja moe was ik toch niet meer, veel te opgewonden om terug in Su te zijn. En ja meteen naar zijn familie worden gebracht kon toe geen kwaad.
0 Comments
Hoi, hoi, ik ben terug uit Su
Ik hed niet vaak internet, dus heb ik mijn blog niet kunnen bijwerken, maar dan haal ik dat nu even in, ik zal jullie een korter verslag geven ik denk week per week en de belangrijkste dingetjes om te onthouden. Ook dit keer heb ik toffe dingetjes ontdekt en weer nieuwe tips en weetjes voor jullie. I know, I know, het is al weer even geleden dat ik jullie vertelde over het project van leren leren. Wel ik kreeg antwoord van de HJ de vriesschool en ja ze stelden zelf voor om de leren leren boekjes aan te kopen met het geld die ik voor ze inzamelde. Ok het koste net wat meer, maar dat heb ik er nu wel voor over als ik weet dat mijn (en Laurens zijn project, rond leren leren) niet voor niets is geweest. Ik hoop echt dat het studie-uur in Suriname kan ingevuld worden met leren leren, actualiteit en andere leerzame spelletjes. Vrijdag de boekjes besteld. 15 leerbeest 3.0 boekjes voor de eerste graad en 15 Breintrein 3.0 boekjes voor de tweede graad. Ik weet het is nog niet veel, maar het ie iets. Ik neem ook mijn twee boeken leren hoe zo en mindmapping mee naar Su. Ik weet namelijk dat ik ze altijd in de bibliotheek kan halen en ik heb er het overgrote deel toch al van gelezen. Ik had ze graag in De bibliotheek van VVOB gezet of aan de leerkrachten van de HJ de vriesschool gegeven. Ok in Su lezen ze misschien niet allemaal graag, maar het kan helpen als je gemotiveerde leerkrachten hebt, en die zag ik wel in de HJ de vriesschool. De boekjes worden gelukkig in Su geleverd, dan kan ik ze zelf nog gaan brengen naar de directrice van de school. Ik hoop dat ze blij gaan zijn. Ik hou er wel van om anderen te kunnen helpen, maar soms komt het niet goed over. Weet ik nu wel sinds woensdag. Toen verloor ik een vriendin omdat ik perse haar trouwfeest wou organiseren. Nu, het is niet omdat persoon niet apprecieert wat ik doe, dat ik nooit goed kan doen e ;p Never give up in life, there are sow many things to learn, see en do!!!!! Nog maar thuis en al weer weg. Ok ze raken er aan gewend, ik ben er bijna nooit. Of in het buitenland of aan het werk (om die reizen te betalen natuurlijk!!!) of altijd bezig met iets. Ja ze zullen ma niet zo vaak meer zien. Volgend semester verder studeren in Antwerpen wat nog verder is van thuis en dichter bij Nederland (waar Iris, Hilde en Irene wonen). Buitenland mijn tweede thuis, wel je zou het bijna denken. De laatste jaren ook zo veel talen mogen leren kennen en heel veel mensen ook. Wat is het leuk als je veel kan reizen (voor stage, werk of vakantie). Ik ben nu ongeveer 3 maanden thuis, maar nog veel in contact met Suriname. Ik loop er ook iedere dag mee in mijn hoofd. 23 augustus dat is de dag. Dan mag ik terug en ga ik hem terug zien. Back to basic en even enkele mensen in Paramaribo opzoeken. Hoepen dat ik iemand van de stage school tegen kom en dat het VVOB kantoor nog open is. Ik hoorde dat mensen in Su niet zo graag lezen, dus de leren leren boekjes zullen didactisch materiaal worden voor de HJ de vriesschool. Meer didactisch materiaal = leukere lessen= meer motivatie = meer kans op slagen = meer kinderen met een diploma = meer kansen. Potentieel dat zag ik al. Suriname is een groeiland en heeft veel potentieel en er zijn veel mensen met dromen. Ook al is de situatie niet zo gemakkelijk momenteel, toch komt het goed, dat weet ik gewoon. Het is gewoon soms leuk een steuntje in de rug te krijgen. Ik heb sinds dit weekend mijn fotoboek. Eindelijk kan ik echt goed vertellen over Suriname en wat ik er allemaal heb gedaan, wie ik er leerde kennen en hoe het leven er zo een beetje aan toe ging. Eindelijk begrijpen andere nu hoe ik mij voelde toe ik weg moest uit Su en wat de reden daarvoor was. Eindelijk kan ik tonen waarom ik thuis niemand had gemist, waarmee ik mijn handen vol had en wat ik allemaal gezin heb. Op foto's kan je echter niet alles laten zien, en je mag het dan nog zo goed uitleggen, echt begrijpen wat je allemaal voelt dat is moeilijk. Maar nu ga ik terug. We alleen dit keer, maar niet onvoorbereid. De toeristen kaart heb ik nu al aan maandje en mijn ticket al wat langer, maar ik verlang zo om terug te gaan. Mijn nieuwe Nederlandse vriendinnen helpen mij om alles nog eens opnieuw te kunnen beleven hier, maar toch wil ik nog meer gaan ontdekken daar. Eigenlijk zie ik het wel zitten om mijn leven daar te beginnen, maar dat moet wachten tot ik ben afgestudeerd. Ik beloof jullie dus nieuwe plekjes en plantjes te laten zien, want foto's die zal ik maken!!! Ik hoop jullie dan ook te kunnen warm maken voor een reis naar eender waar en misschien wel naar Su. Het is wel leuk om jullie te mogen vertellen dat ik in Su niet enkel vrienden heb gemaakt, maar ook meer dan een gewone vriend heb gevonden.
Ik ben ook maar een studente en ik geniet ook van het leven, waardoor ik dan ook mijn vriendje heb leren kennen. (Up-dates komen misschien nog en foto's ook, want je ik ga deze zomer terug, niet enkel om de boekjes te gaan afgeven voor de school, maar ook om de rest van Su te leren kennen en om bij mijn schatje te kunnen zijn. Ik zij je toch al dat ik terug ging naar Su. ;p Love you! --> Mi lobi joe (Zo leer ik nog wat woordjes bij ook :p ) Hoi, hoi, hier ben ik weer! Laats vertelde ik nog dat ik koekjes had gebakken om te verkopen, wel dit deed ik nog eens. De eerste koekjes gingen snel de deur uit, waardoor ik nieuwe ingrediënten kon kopen en hiermee zeker 4 keer zoveel koekjes mee maakte. Ik heb een hele dag koekjes gebakken en een hele nacht cupcakes. Wat was ik moe nadien! En dan moest nog alles ingepakt worden. Blinkende zakjes een een mooi krullend lintje om alles af te sluiten. Wat duurde dat lang om alles in te pakken. Om 2 uur ('s nachts) waren we net klaar met alle koekjes inpakken en de cupcakes in een grote boks te stoppen. Om 5 uur stonden Maike en ik klaar om n Deze verkocht ik dan samen met mijn zus, eerst voor de huisdeur terwijl ik nog de laatste koekjes aan het afbakken was. Er kwam namelijk toevallig een horde aan wandelaars langs. Als eerste gingen Maike en ik naar de rommelmarkt in Oostende om daar de koekjes en cakejes te verkopen. De rommelmarkt was echter niet echt een succes. Pas wanneer we niet meer op onze mooie stand bleven staan, hadden we meer succes. Maike had namelijk voorgesteld om even de toer te doen en dat deden we dan ook. Met een mandje vol ingepakte cupcakes en een plateau vol met zakken koekjes vertrokken we. Al snel waren de eerste 20 pakken verkocht, maar met 20 pakjes kwamen we niet ver. de cakejes verkochten ook goed, vooral die met chocolade en banaan. Sommige mensen kochten zelfs een grote hoeveelheid bij de tweede aankoop. Zo hadden we een familie waar we eerst 2 pakjes cupcakejes aan hadden verkocht, die bij de tweede keer dat we langsliepen zeker nog 6 pakjes kocht. De cakejes waren echt heerlijk en dat deed ze dan ook extra verkopen. (Wat was ik blij toen mensen terug kwamen om meer!!!) Na de rommelmarkt liepen Maike en ik nog even op de dijk in Oostende met de koekjes en cakes voor onze neuzen. Wat rook dat heerlijk!!!! Maar nee, niet aankomen he! enkel verkopen. Maar dan de helft van de koeken en cakejes waren verkocht, maar niet allemaal. Daarom besloten Maike en ik om de resterende koekjes en cakes ook nog op andere plekken te gaan verkopen. Jammer genoeg verkochten we ze niet allemaal, maar toch heel veel. De rest werden dan maar genuttigd op het feestje van mijn broer. Uiteindelijk hebben we 373 euro kunnen inzamelen. Dit komt op dit moment overeen met 2909 SRD (de koers staat nu op 7,88). Hiermee zullen de boekjes van leren leren worden aangekocht, maar ik heb eerst even gevraagd aan iemand van VVOB of dit wel nuttig is. Als ik antwoord krijg dan geef ik jullie weer een update. Ik wou namelijk weten of ik voor eerste, tweede en derde graad boekjes moet voorzien of enkel voor de eerste graad. Vrees niet het geld graad 100% zeker naar de scholen in Su, maar in welke vorm daar wacht ik nog even op. Ik wil alvast even iedereen bedanken die koekjes en cakejes heeft gekocht. Voor VVOB moeten we een draagvlak verbredende activiteit uitvoeren. Ja ik had al iets bedacht (samen met Laurens natuurlijk). We zouden een filmpje maken over leerlingen in België en leerlingen in Suriname, maar dit vlot niet echt. Afspreken gaat moeilijke omdat we ook met Josse en Eva zouden samen werken, en we allemaal ergens anders wonen.
Nu heb ik zelf nog eens nagedacht. Bij de handleiding die Laurens en ik maakten horen eigenlijk ook boekjes over leren leren. Omdat die boekjes zouden kunnen aangekocht worden, besloot ik een inzamelactie te doen. Vorige week maakte ik voor het eerst koekjes en je hoor ze vielen in de smaak. Ik koos om 3 soorten koekjes te maken uit het boekje (welk ik in Suriname heb gekocht) met Surinaamse receptjes. Als eerst maakte ik de sesamkoekjes, daarna maizena koekjes en als laatste nog Magdalena koekjes. Heel lekker. Gisteren maakte ik zeker 5 kilo koekjes, waarvan we er al 2 kilo verkocht hebben en we de rest van inpakten en morgen gaan verkopen. verder zal ik met de resterende ingrediënten nog cupcake's maken. Oké veel geld hou ik er niet aan over, maar om te beginnen is het al iets en kan ik toch al enkele boekjes kopen. Deze ben ik van plan dan af te geven in Suriname (aan de mensen van VVOB) mist ik toch deze zomer terug ga naar Su. Ik neem dan ook mijn eindwerk en de uitgeprinte handleiding mee voor de scholen waar ik stage deed. (ze hebben er we vakantie in augustus en September, maar ik zoek wel even uit hoe ik het toch bij de juiste mensen kan krijgen. (Desnoods nog eens opsturen via de post.) Verder heb ik ook aan een quiz of benefiet avond gedacht, maar zo ver ben ik nog niet. Ja, telkens wanneer ik even de tijd heb, probeer ik de website meer uit te breiden.
Volop in de maak dus en nog lang niet klaar. Ik wil op de site ook graag nog stageplaatsen vermelden en studentenhuizen en zo, maar daarvoor moet ik dus nog de eigenaars en personen/bedrijven contacteren die stage's aanbieden en zo. Nee op de website ze ik liever niet te veel dat ik voordien niet vraag. Is net als een foto op Facebook, je hebt ook niet graag dat iemand een foto van je post waar je niet goed op staat, dit effect wil ik dan ook voorkomen door gewoon even na te vragen. (Zo veel extra werk, maar loont wel) Ps: tips en tricks zijn welkom!!! Het deed raar om weer thuis te komen. Mijn ouders, groot'ouders en zus en broer hadden me allemaal gemist. Vooral mijn mama had tranen in haar ogen als ze mij terugzag.
Ik had hun tijdens mijn stage niet gemist. Het was zo druk geweest en er waren zoveel mensen om me heen geweest waar ik mijn verhaal aan kon doen. Nee ik had België eigenlijk helemaal niet gemist. Wel was ik blij om iedereen terug te zien. De eerste avonden thuis waren heel moeilijk. Het leek zo stil en zo anders. Terwijl ik anders met 8 andere studenten kon spreken over de dag, zat ik nu alleen op mijn kamer. Mijn broer en zus waren niet thuis en mijn ouders zaten zoals elke avond eerst nog wat TV te kijken voor ze zouden gaan slapen. Het leek zo leeg. Ik miste Suriname heel erg hard en ik heb dan ook gehuild. De vermoeidheid en de stilte de eerste week waren echte dooddoeners. Wanneer ik maandag na mijn reis (3 dagen na terugkomst) weer naar school moest, was het ook echt moeilijk om over Suriname te spreken, zonder dat ik in tranen uitbarstte. De eerste week sprak ik nog heel veel met de mensen in Suriname. Dit deed het gemis een beetje dempen. Ook belde ik heel vaak met mijn beste vriendin in SU,. Ik heb heel veel gehad aan die gesprekken. Ze hadden mij wel gewaarschuwd voor de omgekeerde cultuurshock, maar toch was de aanpassing moeilijk. Ik ergerde me aan de manier waarop ze thuis spraken en mij aan het opjagen waren. Ik ergerde mij aan de stres die iedereen probeert over te dragen op je. Ik ergerde mij zelfs aan mijn allerliefste hondje. Gelukkig blijft dit niet duren, na drie weken was ik weer wat aangepast en nu ben ik al bijna weer helemaal in mijn oude doen. Toch zal ik nooit meer dezelfde zijn. Ik kan nu echt niet meer tegen racistische uitspraken en ik ga er vaak tegenin. Ik weet dat niet iedereen het zal begrijpen, maar ik ben wel fijn dat er mensen zijn zoals mij, die ook naar het buitenland gingen. Zij begrijpen mij als ik over mijn ervaringen spreek. Het is dan ook leuk als je over die ervaringen met anderen kan spreken. 3 weken na Su moest ik met school ook op cultuurstage naar Rome. Nog maar thuis en al weer weg. Jammer genoeg had ik het gevoel er niet zoveel meer te leren. Het was wel heel fijn en je leert altijd iets. Rome is een mooie stad, meer ik kon niet stoppen met aan Suriname denken, waardoor de ervaring voor mij niet het zelfde was als voor vele andere studenten. Ik moet nog steeds beginnen aan mijn fotoboek en ook nog aan een filmpje, maar als het af is komt het filmpje ook op de site. Momenteel moet ik mijn jaar afwerken. Nog examens en nog 2 voorstellingen en dan ben ik er vanaf. Dan kan het echte leven beginnen. Het contact met Suriname stopt niet, maar verwatert wel. Ik vindt het altijd leuk om te blijven zien wat er ginds gebeurt. ps: sorry voor eventuele schrijffouten. (Ook voor nalezen was er nog niet veel tijd.) De laatste dag werkte ik mijn koffer nog af. Ik haalde mijn klamboe weg en ruimde de laatste dingen uit mijn kamer weg.
Ik had nog steeds niet geslapen en was dat ook niet van plan. Hilde Irene, Laurens en ik zouden vandaag vertrekken. We namen afscheid van de anderen. Het was zo moeilijk. Vooral toen ik afscheid moest nemen van Iris kon ik mijn tranen niet meer houden. 5 minuten stonden we samen te huilen. Ja Iris ik mis je en we gaan elkaar snel terug zien. Om 13 uur kwam de chauffeur van VVOB Laurens en mij halen om naar Zanderij te vertrekken. Ik merkte 2 minuten later dat ik mijn gsm niet mee had, waarna we even terug keerden. Om 15 uur kwamen we aan op de luchthaven. We hadden ons al online ingecheckt dus we konden meteen onze bagage gaan afgeven. Gelukkig maakten ze geen problemen van mijn extra tas met boeken en laptop, want ik had veel te veel gewicht in die tas. mijn grote bagage was 23.3 kg de andere tas was 11 kg en dan had ik nog mijn boeken en laptop, waar die hadden ze gelukkig niet gewogen. (deze had ik dan ook niet op de weegschaal gelegd.) Daarna moesten we nog door de douanen en paspoort controle. Dan was het wachten tot we konden instappen in het vliegtuig. We vertrokken met een 45 minuten vertraging omdat er nog tropische vissen moesten verplaatst worden (Want de temperatuur kon niet goed geregeld worden onderin.) Alles in orde, we konden opstijgen. Eindelijk slapen. 2 keer werd ik wakker (net als we eten kregen). Om 8 uur landden we in Schiphol. Terug huilen op de terug weg en dan nog een huilen wanneer we afscheid moesten nemen van Irene en Hilde. Het was zo zwaar om van iedereen afscheid te moeten nemen! Zelfs nu nog doet het raar om terug thuis te zijn. Laurens zijn ouders kwamen ons halen. Het was ijskoud buiten, gelukkig had ik een jasje mee en een sjaal. In Loppem stond mama al op haar toppen van haar tenen te wachten tot ik er was. Een dikke knuffen en dan koffers in de auto. We reden meteen door naar mijn Opa en oma langs papa's kant, want zij had eten gemaakt voor ons. Ook oma had een gelukkig gezicht toen ze mij terug zag. Dikke knuffel en dan kip met frietjes een veel groentjes. Nadien nog een stukje gebak en koffie. Ik moest gelukkig niet te veel vertellen, want ze wisten dat ik nog moe was van de reis. Ik hoorde nu eens iets van hen wat ik wel fijn vond. Om 15 uur gingen we eerst naar huis, dan de hondjes wisselen en daarna nog naar mijn groot-ouders aan mama's kant. Ook daar waren ze blij van mij nog eens te zien. Iedereen had mij gemist, ik hen niet. Ik vertelde het dan ook aan mama dat ik ze eigenlijk niet gemist had en dat ik dat raar vond, maar ze zij me dat het normaal is. Ik had het zo druk en leuk gehad in Suriname dat ik helemaal geen tijd heb gehad om ze te missen. Thuis telde ik de lammetjes, zag ik alle bloemen en zag ik eindelijk ook mijn paps terug. 'S avonds pakte ik mijn koffer uit en moest ik weer huilen. Niet anders dan herinneringen kwamen naar boven. Ik mis de anderen van het huisje en alle Surinamers die ik er heb leren kennen. De Surinaames muziek op de achter grond en een lang gesprek met Iris via app hielp heel veel. Verder sliep Kyra bij me, waardoor ik kon slapen. Ook deze morgen belde ik nog met Iris. Zij was uit geweest en stuurde nog filmpjes uit tequila. Nu kan ik weer lachen en het gaat steeds beter. Ik zal nooit meer helemaal de zelfde zijn, maar dit is ook niet de bedoeling. Ik heb mezelf leren kennen en ik heb zo veel bijgeleerd. Deze ervaringen kan ik nu gebruiken om mijn leven verder te leiden en ook om anderen er over te kunnen vertellen. Het was nog niet de laatste reis die ik heb gemaakt en zeker niet de laatste naar Su. Maar het was nu wel het laatste blogberichtje. Ik wil iedereen die mij op mijn blog heeft gevolgd bedanken. Heel fijn om te kunnen schrijven en dan te zien dat er mensen zijn die het ook effectief lezen. Ik hoop dat ook jullie het fijn vonden om iets mee te krijgen van Suriname. Ook al heb ik veel foute geschreven en was het niet steeds even intressant geschreven, ik hoop dat je er toch iets aan had. De laatste week uit begon op donderdag in Havanna. We starten met Salsa om 11:30. Na de salsa gingen we gewoon lekker door met dansen tot 5 uur. Tot de muziek stopte en we zeker waren dat we niets hadden gemist. Op vrijdag werkten laurens en ik De handleiding af van onze stage. 'S avonds gingen Hilde en ik naar de Salsa les. Nadien gingen Hilde, Irene, Iris en Ik naar het vat om een cocktail te gaan drinken (Op vrijdag is er telkens 1 cocktail van de week, 1 +1 gratis. Deze week was het de bleudorado. Heerlijke!! zoet en zuur, mijn lievelingscocktail. De beste coctails vind ik Margarita, Bleudorado en Carparina.) Na de tweede cocktail en een ijsje te delen met z'n vieren gingen Hilde en ik naar boven. Boven in het Vat is het namelijk altijd salsa op vrijdag. Het is fijn om te dansen met verschillende heren die elk hun eigen danspassen gebruiken. Op deze manier konden we ons goed voorbereiden op onze test van dinsdag. We dansten tot 2 uur verder, waarna een van de heren die we al langer kenden Hilde en mij naar huis bracht. Hij vroeg ons nog of we de volgende dag mee zouden gaan naar het Salsa feestje in Zha zha zu, waarop wij antwoorden dat het goed was. We douchten ons snel en trokken wat anders aan. Daarna gingen we naar tequila. De jongens van fresh2death dance crew waren weer vet leuk aan het dansen, maar ze hielden zich precies een beetje in. Om 5 uur gingen we door naar huis. Dit keer kon ik uitslapen tot 12 uur. Ik Ook op zaterdag gingen we uit. Eerst gingen Hilde en ik samen met die heer die ons gisteren thuis bracht naar Zha Zha zu. Hier dansen we nog eens salsa, merengue, kizomba en bachata. Het was wel wat tragere muziek, waardoor het niet zo super leuk was, maar wel heel goed om te oefenen. Rond 2 uur gingen we samen met enkele 2 jongens die we kenden van het uitgaan mee naar tequila. (De laatste tijd kunnen we echt veel besparen op taxi's op deze manier. Hoe meer mensen je ken hoe leuker het wordt.) In tequila bleven we dit keer maar tot 4 uur . Want we gingen nog mee met Miechiel, Leandro en Serge naar een andere club die pas om 4 uur open gaat. Daar was nog niet veel volk, maar we kregen er iets te drinken aangeboden van een vriend (de DJ) van Michiel. Om 6 uur gingen we dan naar huis. Wet zetten Hilde af, want zij was moe en dan gingen we nog even samen naar de Javaanse markt achter op in Noord. We haalden Bami en Nasi en Bakabana. De jongens zetten ons thuis af, waarna Iris, Irene en Ik nog iets aten (niet heel de bak, want dit is veel te veel). Om 7:30 gingen we slapen. Ik sliep tot 12 uur, waarna ik nog wat aan mijn verslagen voor school en zo werkte. De anderen waren pas tegen 15 uur waker. Zondag gingen Hilde, Irene en ik nog even naar het vat om er een ijsje te eten. Maar om 10 uur waren we al terug thuis (We hadden namelijk nog stage op maandag.) Om 5 uur stonden Laurens en ik op om onze laatste stage dag te beginnen. We zouden nog interviews afleggen met leerlingen en de handleiding die we hadden gemaakt voor studie-uur voorleggen aan de leerkrachten en de directeur. Om 6 uur vertrok ik met de fiets, maar Laurens had geen fiets. Hij moest wachten op een taxi. Ik zat al op de bus, maar Laurens zijn taxi kwam niet af. Ik zou dus alleen naar school gaan. Ik ging als eerste naar mevrouw de directeur om haar te bedanken, alles ter regelen voor de interviews en het gesprek met de leerkrachten. Als laatste nam ik nog foto's met de leerkrachten en sommige leerlingen. Om 13u10 vertrokken we terug naar de stad. Maandag avond gingen Hilde en ik naar Salsa voor onze voorlaatste les. Na Salsa had ik nog dansles bij Rayen. Dit was verplaatst naar maandag omdat er dinsdag een feestje was in tequila, waardoor de zaal dus niet vrij was. (We trainen namelijk altijd om dinsdag in tequila.) Tot 11:00 dansten de andere twee meisjes die altijd op dinsdag kwamen en ik verder. We filmden onze dansje en gingen naar huis. Om 12:30 ging ik slapen. Dinsdag zette ik nog mijn plantjes in kleinere potten (Max. 2 planten per grote pot. Zo hebben ze meer plaats om te groeien. De andere plantjes zouden Miechiel en Yaounde komen halen. Op deze manier weet ik zeker dat de boompjes nog goed terecht komen.) Na het planten, maakte ik mijn koffer en deed ik nog een laatste was. Nadien ging ik nog even met de fiets rondrijden in Paramaribo. Ik ging ook nog even naar de Hermitage mal. Die avond gingen Hilde en ik naar onze laatste les salsa. We deden onze test en waren alle twee geslaagd. Na salsa en opfrissen gingen Irene, Hilde en ik nog eens naar het vat om een laatste cocktail daar te gaan drinken. Daarna gingen we naar tequila, want daar was het een feestje voor koningsnacht. We bleven maar tot 2 uur, want er was niet zo veel volk en het was allemaal jump-muziek, wat niet echt onze stijl is. Op woensdag moesten Laurens en ik om onze evaluatie naar kantoor. We deden nog een laatste gesprek met Rosanda en Kishan en daarna nog met Jan. We kregen een goede evaluatie, wat fijn was. We namen afscheid en kregen nog een boek en een tas van Suriname. Ik gaf ze nog snoepjes om te delen op kantoor en rond 14 uur vertrokken we. Daarna ging ik nog even naar het stad om te kijken om een zilveren armband (de tipische gladde band met twee bolletjes.) De band was me ietsje te duur om nu nog te kopen. Ik koop hem wel als ik terug ga naar su. Ik kocht wel nog een ander armbandje die heel goed bij mijn andere bandjes uit su paste. Dit kocht ik niet voor mezelf maar voor Iris. Iris is een heel erg goede vriendin geworden en ik ga haar heel hard missen. Maar gelukkig woont ze in Nederland, net om de hoek dus. Om 17u kwam een meisje mijn fiets ophalen (deze had ik haar verkocht via Su4you op fb). Daarna maakte ik vanille pudding met koekjes voor die avond. Ik zetten nog voor een laatste keer Henna bij mezelf. De andere vroegen mij dan om ook hun tatoe nog eens te zetten, wat ik dan ook deed. Om 19:15 gingen Hilde en ik onze diploma's van salsa ophalen. Daarna gingen we naar de winkel om Borgoe, Parbo en frisdrank te halen. Om 23 uur namen we een taxi naar waterkant. (Anne, Emma, Lisa, Hilde, Irene, Iris en ik). We hadden de drank en de pudding mee en gingen vieren aan de houten banken bij waterkant. Herman kwam even lang en Michiel en Serge kwamen ook meevieren. Ons afscheidsfeestje kon niet lang genoeg duren. We (Enkel Iris, Irene, Hilde en ik) bleven tot 8 uur aan waterkant. We hadden gewacht op de zonsopgang en op Hilde die nog even iets was gaan drinken met andere vrienden van haar. We namen de taxi terug naar huis en enkelen gingen slapen (ik niet). Mijn laatste lessen heb ik gegeven aan het Maria internaat. Omdat ik voor de vakantie één volledige week les kwijt was door de busstaking, moest ik na de vakantie nog lessen geven. Omdat het voor mijn mentoren niet zo makkelijk was als ik nog op HJ de vries zou les geven, had ik naar een andere optie gezocht. Ik mocht lessen over gezondheid en sport gaan geven op een internaat. Op maandag ging het over voeding, op woensdag over gezond gewicht en op donderdag had ik het over bewegen. verder gaf ik op maandag dinsdag, woensdag en donderdag ook nog sport. Ik moest wel dingen zoeken voor meisjes tussen 9 en 18 jaar. Ze vonden het allemaal heel leuk en ik heb nog nooit zo snel alle namen van de meisjes geleerd. Op donderdag avond was mijn laatste les. Er waren nog enkele stagaires waarvan het hun laatste avond was, waardoor er een afscheidsfeestje was gepland. We kregen cake, boterhammen, bananenmilkshake en thee. Heerlijk. Nadien dansten we nog een beetje, waarna het tijd voor de meisjes om naar boven te gaan.
Op woensdag moesten we ons werk voorstellen aan VVOB en nog enkele mensen van het departement onderwijs. Eerst kwamen twee andere presentaties. Deze presentaties waren heel theoretisch en met weinig afbeeldingen. Ik kon me niet op hun werk concentreren, het was een beetje saai en moeilijk gebracht. Eindelijk was onze beurt. Ik was echt nerveus. Hadden de laatste dagen nog doorgewerkt tot het zou af zijn, maar toch was het nog niet volledig klaar. We hadden een poierpoint met veel afbeeldingen en foto's maakt en we brachten het op een heel persoonlijke manier. Laurens en ik gaven elkaar ook complimentjes tussendoor en hier en daar was er een grappig stukje. De presentatie was heel erg goed verlopen en ik ben echt blij met ons resultaat.
Dit weekend waren we naar Tang Luku geweest. Deze trip was al geboekt, maar eigenlijk zou ik niet meer mee gaan. We hadden nog wat werk voor de handleiding over studie-uur en ik moest ook nog 4 lessen sport en drie lessen biologie voorbereiden. Ik kon echter mijn geld niet meer terug krijgen, waardoor ik besloten had om toch mee te gaan. Ik had heel de donderdag en de vrijdag goed door gewerkt, om op vrijdag middag toch mee te kunnen vertrekken. Mijn werk was nog niet af, maar ik had gewoon mijn laptop meegenomen naar het eiland. Elke ochtend stond ik wat vroeger op dan de rest om dan nog wat te werken voor stage. Elk vrij moment werkte ik door tot mijn laptop plat was. Er was op het eiland namelijk enkel 's avonds elektriciteit, waardoor ik mijn laptop enkel dan kon opladen. Uiteindelijk waren al mijn lessen bijna volledig af en had ik ook nog wat gewerkt aan de handleiding. De trip zelfVrijdag vertrokken we naar het eiland om 12 uur. Mijn huisgenoten en ik kwamen een beetje te laat aan, want we waren naar de Subway geweest om nog wat te eten te halen. Rond 12:30 vertrokken we met z'n allen richting tang luku. Het was een leuke groep. We waren in het totaal met 14, waaronder 8 studenten en de rest Surinamers waren. Na een 3 uur durende busrit, kwamen we aan bij de overstap plaats. Daar stapten we een bootje in om nog eens 2 uren te varen. Eindelijk kwamen we aan in Tang luku. Het is een tamelijk klein eiland maar wel heel aangenaam. We kregen even tijd om ons te installeren in de kamers, waarna we zouden eten. We kregen nasie met kip, komkommer en tomaat voorgeschoteld. Na het eten deden we nog een wandeling over het eiland en daarna hadden we vrij. Na het zitten in de waterval, ging ik gaan slapen. Die nacht had ik namelijk maar 45 minuten geslapen en wat op de bus, maar ik was dus moe. De volgende ochtend stond ik al om 6 uur op om wat te werken voor school. Ik moest mijn lessen voor deze week nog helemaal afwerken en de lesblaadjes maken. Toen mijn pc plat was, hield ik er mee op, want je kan er overdag niet opladen. Je hebt op het eiland enkel 's avonds stroom, net als op vele plaatsen in het binnenland. Rond 9 uur aten we een uitgebreid ontbijt (geraspte kaas, roerei, tomaat, komkommer, brood (bruin, wit en lichtbruin), pindakaas, choco en confituur, verder was er nog koffie, thee en fruitsap.) Na het ontbijt, ontspanden we even in de zon en in de waterval. Verder mochten we nog eens het eiland verkennen. Rond 13u30 kregen we wat te eten (Rijst met bonen en kip, komkommer en tomaat.) In de namiddag gingen we naar een ander eiland. Hier was een resort en een groot dorp. We kregen uitleg over de traditionele begraaf wijze, boten maken en over de medicijnen die ze van de planten op het eiland maken. Wist je dat de meeste medicijnen, afkomstig zijn van de bevolking van dit eiland? Ok het eiland had het dorp een hospitaal. Het is een van de grootste en belangrijkste dorpen daar in de buurt, en het lijkt al meer op een stad. De meeste huizen in de buurt van het hospitaal hadden er zonnepanelen. Er was ook een vliegveld, op het eiland. Dat eiland was veel groter dan waar wij overnachtten. Rond 18 uur namen we de boot terug. Op het eiland gingen we nog wat in het water. 's avonds was er een BBQ en een kampvuur. Die avond gingen we ook nog dieren spotten. Ik zag enkele krekels, andere insecten en ook kikkers, maar meer was er niet te zien. Op zondag ochtend werkte ik terug wat voor school. Daarna zonden we weer en gingen we nog in het water. Rond 15 uur vertrokken we naar Paramaribo. We namen afscheid van de eilandbewoners en gingen op de boot terug. De kinderen van op het eiland gingen nog mee tot de afzet plaats van de boot. Ik gaf hen nog een pakje koekjes, omdat we echt fijn gespeeld hadden met hen en ik ze wou bedanken. We maakten een feestbus van de bus terug, luide muziek en dansen zorgde voor het effect. Verder speelden we op het einde nog weerwolven in het donker. Echt fijn. Dit weekend gingen Iris en ik naar Galibi. Iris is mijn huisgenote, die ook echt een goede vriendin geworden is. We hebben ons heel erg geamuseerd en het was wel een rustig weekend. Ook al hebben we het nu druk voor de opdracht van VVOB, toch vind ik het ook belangrijk dat ik nog het land gezien heb voor ik weg ga naar huis. De schildpadden zien leggen, was iets die op mijn lijstje stond, dus dit mocht ik zeker niet missen. We zat 3 uur op de bus en 3 uur op de boot om tot aan Galibi te komen. Toen we aankwamen kregen we meteen onze kamers toegewezen en daarna kregen we wat te eten. (Nasi met kip en kousenband, tomaat en komkommer.) Het was echt rustig op het strand. Die avond gingen we al meteen naar de beschermde kust van Galibi, waar we de schildpadden konden spotten. We hebben 3 schildpadden zien eieren leggen, en 3 schildpadden een nest zien graven. Verder was er ook 1 schildpad die klaar was en naar zee terug ging. Het waren allemaal soepschildpadden. Jammer genoeg dus geen lederschildpad gezien. De volgende ochtend kregen we ontbijt met broodjes, worstjes, vis, kaas, verse groentjes en omelet. Echt heerlijk! De gids toonde ons een klein schildpadje, die die nacht op het strand komen lopen was. Na het ontbijt lieten we het vrij in zee. Na het ontbijt gingen we naar een zandbank in de monding van de Commewijne rivier. We zagen er een schildpad nest die aan het wegspoelen was. Vele eitjes waren al weg en aangegeten, maar we hebben er nog kunnen redden. We verplaatsten de eieren wat verder, waar het water de eieren niet kon wegspoelen. Daarnaast kwamen we bij een plaats waar veel modder was. De modder werd een glijbaan en we namen allemaal een heerlijk modderbad. Na het modderbaden gingen we terug naar de bood. Het was eb, waardoor het water steeds verder weg ging. Problems! We moesten helpen duwen om de boot terug in het diepe te krijgen. Het was wel leuk om zo in de zand/ modder de boot verder te duwen. Heerlijk ploeteren. Een beetjes verderop gingen we op een zandbank wat zwemmen en zonnen. Het water is hier lekker warm, waardoor het echt zo leuk is om even in het water te zwemmen. Verder hebben we nog wat liggen zonnen en in de namiddag gingen we terug naar het dorp. Daar speelden we nog met enkele kindjes in het water. Die avond kregen we nog een culturele activiteit. Er kwamen nog groepen aan, waardoor onze paradijselijke rust verstoord werd, maar gelukkig gingen zij dan schildpadden spotten en waren we van hun lawaai vanaf. De volgende ochtend was ik vroeg wakker, waardoor ik nog even in de rivier kon zwemmen voor ik aan de ontbijttafel ging. Rond half tien zouden we vertrekken. We namen de boot en vertrokken, maar ver raakten we niet. We hadden wat pech met de motor. Na keer terug te keren na het strand, plaatsen ze een nieuwe motor op de boot, waardoor we een uurtje later vertrokken. Geen erg, het was wel fijn met wat muziek in de oren en gezelschap van onze kleine en fijne groep. Rond de middag kwamen we aan in een dorpje in Frans Guyana. Daar gingen we naar de gevangenis kijken. Hier werden vroeger alle Franse gevangenen naartoe gebracht. (Net als de Engelsen deden in Australië) We kregen uitleg over de geschiedenis en nog een korte rondleiding. Daana vertrokken we met de bood en bus terug naar Paramaribo. Eerst dacht ik echt dat kantoorwerk saai was, maar na twee weken is het wel echt leuk. Vooral als je vooruitgang boekt in je werk.
De handleiding ging goed vooruit nu dat Laurens en ik eens amen konden zitten om alles uit te typen. De samenwerking met Laurens gaat nu ook echt goed. In het begin botsten onze karakters wel tamelijk, maar nu vullen we elkaar goed aan. We begrijpen elkaar ook beter en doen alle twee water in onze wijn. Het werk komt van twee kanten en dat is echt fijn. Ik ben blij dat ik kon leren samenwerken met iemand die ik bijna niet kende, want nu weet ik dat ik dat ook kan. Ook al is het in het begin moeilijk, toch loop het uiteindelijk wel goed. Ik hoop dat alles optijd klaar is. eWe gingen met 4 van ons huis naar rallyvallen. Dit ligt ver in het binnenland. We moesten 4 uren rijden naar daar en dan nog 3 uren op de boot. We vertrokken om 9 u en we kwamen aan om 19 uur. Onderweg had ik geslapen want de nacht ervoor had ik max 2 uurtje geslapen, waardoor ik gewoon niet kon wakker blijven. Onderweg kregen we vleesbrood en broodjes met kaas en ei. Wanneer we dan op de boot zaten zagen we veel water en bomen en rotsen, maar op een bepaald moment ook een gordeldier. Deze was de rivier aan het overzwemmen terwijl wij aan het passeren waren. wanneer we aankwamen was het al snel donker. Tegen dat alle hangmatten omhoog hingen en we geheten hadden was het al 10 uur. Ik ging die avond vroeg slapen, want de volgende dag zouden we Volzberg beklimmen. Op zaterdag wandelden we 10 km naar Volzberg en dan nog 240 meter naar boven. Het uitzicht was prachtig. Op de terugweg zag ik apen in de bomen. (Ik had ze eerder opgemerkt dan de gids. In het terugkeren liepen we namelijk niet meer in de hele groep terug en mijn groep ging razendsnel het bos terug door. Ik dacht als je snel gaat zie je niets, dus vertraagde ik, want de gids liep toch achterop. Ik vertraagde mijn pas en keek meer omhoog, dan naar waar ik aan het lopen was. Hierdoor merkte ik al snel apen op.) S'avonds gingen we samen met de gids tarantula's en kikkers zoeken. Deze hadden gezien en ik had er ook foto's van kunnen nemen. Tegen 12 uur zat ik in mijn bed. Zondag ochtend gingen we vogels gaan spotten. We zagen ara's, toekans, papegaaien en boskalkoenen. Ik mocht ook de aapjes voederen met banaan. Heel erg leuk. Ik kreeg een tarantula op mijn gezicht, wat eigenlijk wat kietelt. rond 8u30 aten we. Het was Pasen, dus kregen we eieren en koekebrood. Die dag gingen we naar moedervallen. Het was 3 minuutjes met de boot en dan 45 minuten wandelen. Toen we aankwamen ging ik foto's maken van alle kanten van de water val, terwijl alle anderen in het water zaten. De gids kwam me tonen waar de sidderalen zaten en waar ik gifkikkers kon gaan zoeken. Jammer genoeg zag ik geen gifkikker, maar ik heb wel prachtige foto's kunnen maken. Die nacht bleef ik samen met de gids heel de nacht op om nachtdieren te gaan spotten. Ik zag een slang en kikkers, maar de andere dieren hadden geen zin om zich te komen tonen. We hoorden wel heel veel dieren, maar je kon ze niet zien. Maandag keerden we terug naar Paramaribo. Ik mocht voorin de bus zitten, waardoor ik wakker kon blijven. We zagen nog enkele dieren langs de weg en we zagen ook een luiaard die meereisde met mensen naar Rallyvallen. Het was een prachtig weekend, alleen had ik gehoopt om meer dieren te zien. Phagwa of kleurenfeest wordt gevierd om de slechte geesten te verjagen en het goede te behouden. Het is ook een verwelkoming van en nieuw begin. Hier begon het feest in de palmentuin en op het paleisplein om 12 uur. Maar wij zijn pas vanaf 16 uur gegaan, omdat we nog wat werk hadden en het feest toch tot laat zou duren. Toen we aankwamen in de palmentuin was het feest al volop bezig. Allemaal mensen met heel veel kleur en dan die leuke muziek erbij, de sfeer was er wel. Tot laat vierden we nog door en ja ook ik zat volledig onder de kleurtjes. Op het paleisplein waren er namelijk enkele goede DJ's aan het spelen (elk om de beurt) en de muziek was echt goed. Wanneer je ooit eens de kans hebt om naar hier te komen met Phagwa, dan zou ik dat zeker doen. maanden lang hadden we wekelijks 2 lessen zumba, waarin we trainden voor de AVD. Tijdens de lessen leerden we 3 verschillende dansjes, die echt wel leuk waren om in te studeren. We leerden veel mensen kennen, allemaal heel erg vriendelijk. Zowel jongere als oudere dames dansten Werkelijks mee. Op 3 maart was het dan zo ver. De avond vier daagse was begonnen. De eerste dag verzamelden we om 14:30 uur voor Cindy's pretpark. Dit was niet zo ver van de verzamelplaats waar we zouden moeten starten. De Avond vierdaagse is eigenlijk het carnaval van Paramaribo. We wandelden vier dagen telkens 10 tot 13 km door de stad. Onderweg dansten we simpele passen, die niet ingestudeerd waren. Enkel aan de hot spots (één tot drie per avond), deden we een van onze dansjes waarvoor we zolang geleerd hadden. Onderweg kregen we water of sap, een krentenbol en een vleesbroodje als avondmaal. Het was heel fijn, alleen werd ik heel vaak aangesproken als bakra, wat ie eigenlijk niet zo leuk vind. Maar ja ik ben nu eenmaal blank en daar kan en ga ik nu ook niets aan veranderen. De sponsor voor onze groep was Mc Donald's, wel raar voor een fitness club om door een fastfood keten gesponsord te worden, maar ja. De week nadien op donderdag sloten we dan samen af bij de Mc en kregen we allemaal een burger en een pakje friet. Het was echt en fijne ervaring, vooral de sfeer zat er goed in (als de muziek draaide). Het was vermoeiend, maar de moeite waard. . Mss het vervelendste aan de stage is realiseren dat je eigenlijk veel beter kon, moest je meer gewerkt hebben. Ik heb goede resultaten, maar eigenlijk ben ik niet blij van mijn lessen. Bijna elke les kreeg ik een goed, enkele een zeer goed en 2 voldoendes. Ik weet dat ik veel beter kan, maar in het huis waar ik woon hier geen werksfeer. Laurens kan nog op zijn kamer werken, want hij heeft een ruime bureau, maar ik heb daar gewoon geen plaats voor.
Ik werk dan op het terras, maar daar is er veel afleiding waardoor alles langer duurt. Ook heb ik hier al mijn boeken over sport niet, waardoor ik veel dingen opnieuw moet beginnen opzoeken, wat ik eigenlijk al heb thuis. Ook is het hier nooit stil, altijd heb je afleiding. Op de laatste dag van mijn lesgeefstage gisteren kreeg ik de tip van mijn mentor, dat ik ook in een rustig cafeetje zou kunnen gaan zitten om te werken. Dan drink je daar gewoon een Coffie en dan kan je er enkele uren onafgeleid te werk gaan. Dit weekend heeft men op zaterdag avond earth hour gevierd hier in paramaribo. Eerst ging er een stoet naar het onafhankelijkheidsplein, daarna was er daar een feestje. Het ging over het milieu en ook bewustmaking van de mensen over de problemen. om half negen gingen de lichten op het plein voor een uurtje uit. Bijna iedereen hand een klein lampje wat het heel erg mooi maakte. Weet je wet het hier eigenlijk zo leuk maakt?
Wel hier doe ik iedere dag sport. Op maandag heb ik geen vaste sport, maar nu meestal gaan we dan met alle meisje van het huis rennen en na het rennen planken. Op dinsdag is het hip hop les, op woensdag en vrijdag, (soms donderdag) is het Zumba en in het weekend mag ik meedoen aan voetbal of gaan we dansen. Alle andere dagen is het lopen of zwemmen. Het zwembad is hier open tussen 19 uur en 20 uur. Ik was met zwemen begonnen omdat Laurens iets wou doen van sport, wat geen lopen is. Hij kan niet steeds gaan, maar nu doe ik ook dat elke week. Het is zo fijn om zoveel sporten te kunnen doen voor zo weinig geld. 100 SRD voor 5 lessen Hiphop 100 SRD voor AVD training met pak voor de avond vierdaagse (4 dagen 20 km lopen en dansen in een optocht.) --> twee keer per week. 7,5 SRD om te gaan zwemmen en op donderdag is het zelfs maar 5 SRD. Daarnaast is lopen gratis. --> de mensen beginnen me hier al herkennen. Ook al ren ik in het donker, toch voel ik me veilig, want de mensen hier zitten vaak buiten en dan heb ik eigenlijk een soort van controle. Nu kennen ze me al een beetje, ik zeg ook altijd goede dag tijdens het lopen. Oh en bijna vergeten in het weekend zijn er vaak actieve activiteiten zoals Dance-bootcamp, gratis Zumba, voetbal of een actieve trip. Nee ik ben niet afgetraind, maar het is wel leuk om zoveel te sporten zonder pijn te hebben. Als ik dit in België die dan krijg ik last van al mijn gewrichten, maar door de warmte hier gaat het echt goed. Het enige nadeel aan al dat sporten is dat je dan veel moet wassen. Voordeel nu heb ik een uitvlucht om nieuwe sportkledij bij te kopen. Maandag en dinsdag was ik zo misselijk. Heel de busrit lang had ik geslapen. Dit weekend was nochtans niet zo vermoeiend, maar ik moet heel deze week antibiotica nemen tegen infectie en ik wordt er echt misselijk van. Het is niets erg hoor, gewoon voorkomen dat ik een ontsteking krijg. Maar ja door die misselijkheid was ik niet top om les te geven en dat merkte ook mijn mentor meteen op. Elke week heb ik al goed's deze week voor het eerst een voldoende. Ik voelde me echt niet goed, maar dat mag je niet zien aan je les. Het lukt gewoon niet goed om je te concentreren op de leerlingen, je les en alles er rond als je misselijk bent en hoofdpijn er dan nog bij komt piepen. Ik was blij als ik thuiskwam. Na te slapen in de hangmat voelde ik me al beter. Tegen woensdag was het beter en dan gingen de lessen al veel beter. Mijn lessen van biologie gingen wel goed, omdat die rustiger zijn en je op veel minder moet letten. Ik deed ook een proefje rond roken deze week (valse long maken en dan de leerlingen via die long laten roken.) Mijn mentor was hier heel enthousiast over. Verder kregen de leerlingen deze week enkele repetities. Van de eerste klassen was ik heel erg teleurgesteld. Mijn lessen over organen en cellen waren heel duidelijk en ik had ze zelf constant de vragen van de repetitie gezegd, maar toch mocht het niet zijn. Heel veel leerlingen hadden een onvoldoende. Er waren er dan ook die niet geleerd hadden en het viel samen met andere repetities, maar toch is het niet leuk. Ik heb er wel uit geleerd dat ik beter nog eens de schriften van de leerlingen controleer op fouten en de leerlingen ook meer zelf moet laten tekenen met nadien individuele verbetering van het schrift. Want ik denk dat ze het vaak verkeerd overnemen van het bord. Ik dacht dat ik na 3 herhalingslessen te hebben gegeven echt een goede repetitie zou hebben, maar niet dus. De leerlingen van het 3de jaar waren heel goed. Zij begrepen wel mijn bedoeling van de vragen. Ook zij kregen tijdens de lessen al mee hoe ze moeten leren en welke vragen ik kan stellen. Ik heb ze die net als in het eerste jaar telkens in hun schrift laten schrijven of laten aanduiden op hun blaadjes en het heeft gewerkt. van de 30 leerlingen waren er meer 3 die er niet door waren. (zij gaven dan ook aan niet geleerd te hebben). Het waren ook leerlingen die niet naar elke les waren gekomen. (Hier in Su is het verzuim heel erg. Zo heb je soms klassen van dertig, waar er maar 15 leerlingen van op school komen. Er worden ook vaak leerlingen afgeschreven die te veel verzuimen. Hierdoor weet je nooit voordien hoeveel leerlingen je gaat hebben. Vooral voor sport is dit moeilijk. Ik zou woensdag een groep van 30 hebben, maar er kwamen er maar 12 naar de les.) Vrijdag was de leukste dag, omdat ik dan konden handbal geven aan de leerlingen, i.p.v. altijd volleybal of peanutbal. Donderdag was ook wel leuk, want dan heb ik met enkele leerlingen een mindmap gemaakt, die ik eigenlijk echt wel mooi vond, maar ik heb er vergeten een foto van te nemen. Volgende week nog 2 dagen les en dan hebben de leerlingen al vakantie. Toen ik naar Overbrige geweest was heb ik er gevolleybald met enkele leuke kerels. Zij hadden mij uitgenodigd om met hen mee te gaan voetballen.
Zaterdag 12 maart mocht ik dan voor het eerst gaan meedoen. Ze hadden me gezegd dat ik er moest zijn om 5 uur pm, maar uiteindelijk was iedereen er pas om 5:30 pm. Ik deed mee aan de opwarming en daarna begon de wedstrijd. Ik zou als later op het veld mogen in de laatste helft. Ondertussen voetbalde ik wat samen met een andere oudere speler de buitenkant van het veld aan de andere kant van het hekken. Uiteindelijk heb ik niet meegedaan met de wedstrijd, omdat het wat een ruw spel was en ik ook niet zo goed kan voetballen. Ze zijden me dan nadien dat ik beter wel had gespeeld, gewoon als afleiding voor de anderen. Omdat ze meteen bij mij de bal zouden proberen afnemen en dan de rest van het veld verwaarlozen. Dat hoorde ik dan nadien, maar ik had eerst het gevoel dat ze me liever niet hadden laten spelen. Verkeerd gedacht. Ik heb me ook geamuseerd aan de kant. Voedballen met een klein kindje is makkelijker en daar leer ik ook wat uit. Na het voetballen gingen we nog allemaal samen naar de vaste stek van de voetballers. Een klein winkeltje wat verderop. Iemand had curry-kip mee en er werd een bak met frisdrank en Parbo-bier gezet. Ik kreeg een cup Parbo-bier om te proeven, zij dronken het op een andere manier dan ik al had geproefd. Ze deden er een gedroogde pruimsoort in. Hierdoor ging het bier zachter smaken en meer schuimen. In het begin was het lekker, maar als de pruim te lang getrokken had, dan was de smaak voor mij te sterk. Het was echt aangenaam, om nieuwe mensen te leren kennen en hun gewoonten. Ze spraken ook in het Surinaams tegen elkaar, maar ik merk dat ik het steeds beter ga begrijpen. Ik hoop dat ik tegen volgende maand het hele gesprek begrijp, maar dat kan enkel als ik vaak Surinaams spreek. Laurens en ik waren zondag uitgenodigd om mee te gaan naar Nieuw-Amsterdam. Laurens kon niet mee, maar ik wel. We zijn eerst naar de oude suikerfabriek gegaan en daarna pas naar Nieuw-Amsterdam. In Nieuw-Amsterdam gingen we naar de dam en naar het lopenlucht museum. Er was niet zo super veel te zien en echt intressant was het niet, maar het was wel leuk om eens te doen. Er was een gevangenis en het verhaal over de slaven kon je helemaal lezen. Op de dam kon je ook nog kanonnen zien staan. Het heeft een beetje geregend en het was eerst ook niet zo'n mooi weer. Pas als ik mijn zonnecrème niet mee had, dan begon de zon schijnen. Ik natuurlijk helemaal verbrand in mijn gezicht en op mijn schouders. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |