Eigenlijk zou ik liever alles in het Engels typen, mijn enige probleem is dat ik het niet zonder fouten kan. Waarom is taal een struikelblok? Ja ik hou ervan om te spreken en te vertellen, maar om weer eens al die fouten te zien staan. Ik hoop dat jullie je er niet te veel aan ergeren, want ik doe het wel. Nu ik zal proberen om het op een leuke manier in het Nederlands te vertellen, al dat het eigenlijk in het Frans zou moeten, want vandaag ben ik in Frankrijk. Ja daar nu weet je het Frankrijk, daar start de reis. Het topje van de ijsberg is nu zicht baar hé? Wel nog maar een klein topje hoor, want de drie uurtjes Europees Frankrijk eindigen niet in Europa hoor. Vroeg, veel te vroeg, maar je om 4 uur moest ik uit mijn knusse bedje. De auto stond al klaar, al was die niet volledig volgetankt, zoals gezegd. Ik heb mijn broertje er bijgetrokken dit keer. De reis zou voor mij met de trein namelijk 7 uren langer duren en de kans dat ik de vlucht zou missen kon ik dit keer nog niet riskeren. Ik zoek ik tijdens het terugkeren wel even uit hoe ik van Orly aan een station raak. Frankrijk, het was al lang geleden dat ik er nog even ronddoolde. Wel met de gps als mijn vriend, de slaper naast mij, het donker en de opkomende zon in het zich, vertrok ik richting Parijs. Pak en zak in de koffer en muziek lekker hard. Ooohhh neen!!! Daar het eerste dat ik vergat! Mijn koffie, zo heerlijk klaargemaakt en dan thuis op het aanrecht vergeten in de warmhouder. Ook mijn kauwgomverslaving kwam niet van pas. We namen een andere auto dan gepland, omdat het kleintje geen ingebouwde gps heeft en de er ook geen andere in lag. Je kijk het begon goed hé? Maar niet alles zat tegen, al was ik maar nipt op tijd. Gelukkig dat de file in Parijs ingepland was en ik dus een uur vroeger dan gepland was vertrokken. Tanks tot he muziek, de trip was geen stress maar leuk zelfs. Het mooie landschap en de slapende broer naast me, de heerlijke liedjes en ook zonderkoffie, was het wel leuk. Hahaha, ja eigenlijk is het goed dat ik in de file stond, want als ik aankwam kon ik meteen in-chequen en daarna meer minuutjes moeten wachten in ik zat al op het vliegtuig. Voor een keer zat ik er niet veel te veel op voorhand. Nu weet je nog steeds niet waar ik heenvlieg. Wel gisteren kreeg ik een berichtje. Eerst vliegen we naar Fort-du-France, op een van de Franse eilanden in de Caraïbische zee. Dit was niet gepland, maar ik heb er geen erg in hoor. Ik zit er dan wel 4 uurtjes langer door op het vliegtuig, maar dan kan er wel een landjes van mn lijstje af. Ok ik heb er dan wel niet rondgelopen, maar ik ga er voet aan land zetten en dat telt dus ook voor mij. Vooral als ik elk land van de wereld wil kunnen schrappen, zal het dus ook weleens op deze manier gebeuren. Maar eindbestemming voor vandaag is Cayenne, sommige onder jullie hadden misschien al een vermoeden, dat ik er heen ging, maar ja ik hou het beter wat stil. Not everyboddy has to know where I am. ;p Ik hoop alleen dat ik strak tot op mn kamer raak. Daar later meer over. Oh ja, voor zij die het niet weten, Cayenne ligt in Frans-Guyana en dit is nog steeds Frankrijk, dus ze betalen er in euro’s echt handig. Ze spreken er ook frans, dus daar heb ik weer eens een kans om wat te oefenen op die mooie taal, die ik zo snel vergeet. Gelukkig kan ik ook wel nog Engels gebruiken als ik echt niet uit het frans raak. Verder moet ik jullie ook vertellen, dat de situatie in Frans-Guyana niet echt aals volledig veilig wordt aanzien. Er zijn meer overvallen en er zijn stakingen, waardoor deze week vele vluchten werden afgeschaft en waardoor we dus nu ook omvliegen. De vlucht zit niet eens vol. Zeker de helft van de stoelen zijn leeg, net wegens dat negatief reisadvies. Sorry mams dat ik je dit niet vertelde hoor, maar je zou nog bezorgder zijn dan. Contacten leggen Oké mits de situatie in Frans-Guyana niet echt stabiel is, heb ik op het vliegtuig al een noodplan kunnen vinden. eerst vonde ik iemand die naar Kourou ging, waar ik ook zou kunnen overnachten. Even later had ik al een betere oplossing. De dame die twee stoelen verder naast me zat, ging naar Sint-Laurant, waar ik ook een moest. Eerst had ik gepland om in Cayenne te overnachten, maar met deze situatie nu in Frans Guyana kon ik beter meteen naar Sint-Laurant mee gaan. Het komt wel veel duurder uit dan gepland. we moesten 60 euro per persoon betalen om 4 uren in de auto te zitten met 6 personen en een hoop bagage. Nu ja er rijden deze dagen geen bussen en ik heb niet echt een andere veilige oplossing, dus deed ik dat maar. Dan nog overnachten op St-Laurant in een hotel. het was 28 euro per persoon, omdat we met drie konden delen. Er stonden 3 beden en we waren met 3 vrouwen die de oversteek zouden maken naar Albina, dus sliep ik maar daar. 90 euro kwijt op 1 dag, dit gaat me wat snel, maar Oké momenteel heb ik niet veel keuze. In het terugkeren probeer ik een goedkopere weg te vinden. Wel leerde ik nieuwe mensen kennen, en ik ben op een veilige aan snelle manier in Su geraakt.
0 Comments
Binnenkort is het weer zo ver, dan vertrek ik weer op een nieuw avontuur.
Ik kan niet wachten om te vertrekken. De laatste dagen probeerde ik alvast mijn werk voor school wat vlotter te doen gaan. Van 's morgens tot 's avonds er aan werken om toch op reis te kunnen vertrekken. Een maand ga ik weg zijn, dus neem ik al mn werk ook mee. Eigenlijk is het nu tijd om eraan bezig te zijn, maar ik kan me totaal niet concentreren en dacht, waarom schrijf ik geen blog berichtje. Valies staat klaar, ondertussen al 2 keer alles uit en ingapakt om toch maar te controleren of ik alles bij heb. Alles eruit, sorteren en in een andere tas. Waarom moeilijk doen, wel gewoon. Het is steeds zo moeilijk om kledei te kiezen doe mee moet. Al 3 weken ben ik wet op mn eten aan het letten, zodat ik er op de foto's niet zo dik uit zien. "En toch" nog steeds niet geslaagd. Dat hardnekkige buikringetje hangt er nog steeds en mn billen en borsten die krimpen alleen. Time to face the truth, de eerste foto's worden een flop, maar laten we toch maar proberen nog wat af te vallen tegen dat ik weer naar huis ga. Nu een beetje laat ik jullie in spanning. "Waar ga ik heen?" en "Wat ga ik doen?" Dat blijft een verassing. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |