Vier dagen gingen we op trip naar het binnenland. We vertrokken vrijdag namiddag. Eerst ongeveer 3 uurtjes reiden tot Atjoni en daarna nog 3 uurtjes of iets langer tot aan Tang Luku. Hele reis en ik was blij dat we konden overnachten op Tang luku. De dag nadien vertrokken we in de late voormiddag dan moesten we weer enkele uurtjes varen tot we bij Tapa watra Sula aankwamen. Echt prachtig. Een hele grote stroomversnelling waar overal van die paarse bloemen op staan. Hier moesten we overstappen in een andere boot,want het water stond te laag om er met de boot over te kunnen varen. Migiel zij me zijn panji (traditionele kleding) aan te doen, want ik had liggen zonnen op de boot en had niet echt veel aan. Gelukkig dat hij dit had gedaan anders had ik in het dorp in mijn bikini rond gelopen en dat was ook niet deftig geweest dan. Vanaf we uit de boot stapten en ons materiaal uithaalden, kwamen kleine kinderen naar ons toegerend om te vragen of ze mochten helpen met schouwen. Ze moesten nog even wachten, maar uiteindelijk hopen ze ons tot de andere kant. Daar kregen ze elk 2 gulden en toen gingen we na even te moeten wachten weer verder. Voorbij Tapa Watra moesten we weer 2 uurtjes varen voor we bij de volgende grote stroomversnelling kwamen. Daar hiel ik me toch even vast. ik zag die snel stromende rievier met al die grote stenen voor mij en dacht echt dat de bootsman daarover heen zou varen. "Als hij daarover vaart en we komen heel aan, dan is het een goede bootsman" zij ik luidop. (Gelukkig stopte hij net voor de stroomversnelling en ging hij achterwaarts een zijstroompje van de rivier in.) Alles naar de volgende boot dragen en dan konden we weer verder varen. De laatste 3 uur te gaan. Eindelijk kwamen we aan. Het werd donker en frisser op de rivier. Ik was blij toe ik eindelijk mocht uitstappen. Alles uitgeladen en dan te horen krijgen dat alle zakken weer de boot in moeten!!! Nee, zijn we er nu nog niet? Nee we hadden besloten om in hangmatten te slapen, dus moesten we nog een kaai verder. Wij konden er wel te voet naar toe, maar de bagage kon beter met de boot wat verder gedropt worden. Het was donker en ik had geen lichtje bij me. Gelukkig waren die vier mannen er om voor en achter me te lopen. Minder gevaar voor slangen en om van het pat af te vallen. We sliepen in een open ruimte onder een dak, die voorzien was om hangmatten te kunnen ophangen. Bordeau echt een vriendelijke rasta kerel was onze gastheer. We mochten gratis op zijn terrein verblijven en van zijn toilet, douche en kuiken gebruik maken. We gingen samen met hem vissen en jagen (vooral veel wandelen en weinig vangen waar ik niet boos om ben. Ben niet echt aan dat jagen, maar ik wou het wel meemaken. Die km deed ik graag, ook als was het warm en vochtig en ver door het bos op en neer.) Vaak ging ik zwemmen in de rivier, met die hitte ook en enkele keren gingen we ook naar een dorpje verder op. Een keer gingen ze voetballen en dan mocht ik met een kindje van 1 jaar op mijn schoot zitten kijken. Ik keek meer naar hoe die kleine de bananenchipjes binnen speelde, dan naar hoe de bal werd bespeeld, maar dat doet er niet toe. Het was gewoon fijn om er te zijn. De laatste dag bedankte ik Bordeau, ik had geen geld meer op zak, dus kon ik niets kopen en ook geen geld geven, maar ik had wel mijn muziekboxje mee en hij luisterde graag muziek. Ik besloot het dan maar aan hem te geven. Ook al hield ik er heel veel van, toch vond ik het niet kunnen om niets te geven. Hij was zo blij dat ik een van zijn panji's kreeg. Echt het was zo een schitterende tijd daar. Toch moesten we ten laatste dinsdag weer in de stad zijn. Met tussenstop in tang luku reisden we terug naar Paramaribo.
0 Comments
Ondertussen is het als donderdag. Migiel bracht me echt naar heel veel plaatsen waar ik nog niet geweest was. Nu zag ik echt het grootste deel van Suriname. We gingen naar Klaaskreek en overnachten daar ook. We bezochten ook het Brokopondo Stuwmeer en we gingen even naar goi sa cong. Ik heb echt prachtige foto's kunnen maken. We gingen ook even langs bij Martin, hier maakte ik kennis met de peetvader en peetbroertjes van Migiel. We gingen er zwemmen en ik maakte er ook kennis met Taylor (De hond van Martin en Migiel) Het leukste was toen we naar berg en dal reden (een luxe resort) en daar dronken we 2 cocktails. Heerlijk en vooral het gezelschap was prachtig. Als je in Su bent moet je echt op berg en dal een cocktail gaan drinken, daar hebben ze echt de beste die ik er al ooit gedronken heb. (Beter dan in de waag en in Het vat en veel mooier). En ja op Tang luku dronk ik ook een heel lekkere. Tip: Als je de mogelijkheid hebt om zelf een auto te huren, rei dan gewoon eens rond en stop onderweg bij verschillende dorpjes. Je ziet veel meer van Suriname en je kan hele mooie plekjes ontdekken.
Als je zelf met de auto bv naar Brokopondo gaat, dan heb je meer kans om mooie foto's te maken, maar dan moet je wel durven uit de auto stappen. Je kan dan eens gaan vissen bij Brokopondo stuwmeer. Ga niet 's nachts zwemmen in het stuwmeer, Migiel zij me dat het dan echt gevaarlijk is, want de piranha's zijn dan meer actief. De eerste echte dag ging ik naar het VVOB kantoor. Ik had enkele boeken en foto's mee voor VVOB en de scholen. De scholen zijn momenteel gesloten, dus kon ik daar niet heen, maar VVOB werkt door. Het was echt fijn om ieder terug te zien. Ze gaan de boeken leren hoe zo en het boek mind the map in de bibliotheek plaatsen voor de leerkrachten en de twee mappen met mijn eindwerk die gaan naar de school. De CD ook naar 1 school (ETS want die hadden het nog niet gekregen) en de foto's gaan naar HJ de vries. Verder nam ik mijn eindwerk ook mee voor VVOB en ze kregen ook een extra CD. Ik hoop dat ze het werkelijk gaan gebruiken. De boekjes leerbeest en breintrein die kon ik pas de laatste dag in Su afgeven, omdat deze nog onderweg waren met de boot. Ik haalde nog een hangmat (want de mijne kon niet meer in mijn bagage, met al die boeken) en daarna gingen we nog langs op het Maria internaat. Ze schrok met terug te zien. De meisjes waren er niet, maar ik gaf ze toch de foto's en een klein cadeautje voor de meisjes als ze terug gingen na de vakantie. De rest van de dag bezocht ik nog het grootste deel van Migiel zijn familie. Op den duur kon ik helemaal niet meer onthouden wie wie was en waar we nu in de stad ergens waren. Haha, maar het was fijn om iedereen te ontmoeten. Wat een stress voor ik vertrok. Hoe zou het lopen? Komt het wel goed? Zal ik nog veel moeten plannen? Zal er iemand zijn om me op te Halen? De vlucht naar Suriname was minuten vertraag, maar ik had goed gezelschap. Op de luchthaven sprak ik een Surinaamse vrouw die er haar familie zou gaan bezoeken. Echt een fijn gesprek en zijn zorgde er voor dat ik me niet meer zo gestrest voelde door me af te leiden. Op de vlucht had ik ook afleiding. Daar sprak ik heel de vlucht met mijn buurman. Hij heeft een bedrijf in Suriname die aan houtkap doet. Ik hou niet van houtkap, maar de gesprekken waren intressant en het hielt me wel bezig die lange vlucht. Op zanderij aangekomen merkte ik dat ik mijn paspoort op het vliegtuig was vergeten, dus liep ik snel terug en ze konden me meteen helpen. Nu stond ik wel achterop in de rei, maar dit keer moesten we geen uren wachten zoals de eerste keer. Na ik weer aan het stressen omdat ik niet kon zien of daar nu iemand stond voor mij of niet, maar je ik was een van de laatste door de controle en een van de eerste die met mijn bagage de duur kon doorlopen. Waar is hij? Niet in de binnenhal, dan maar naar buiten lopen. Buiten zie ik ook al niemand, maar toen draaide ik me om; en ja hoor daar was hij toch. Gelukkig, al die stress en twijfels vielen van me af. En nee, mijn valies mocht ik niet zelf dragen, die nam hij meteen van me over. Is toch iets met die Surinamers. Vorige keer mocht ik ook al mijn valies niet zelf dragen. I'm an independent women! Die zware valies laat ik graag van me overnemen ;p Thuis in Paramaribo zetten we gewoon even de bagage af en daarna nam Migiel me nog overal mee naartoe. Hij vond het nog te vroeg om te gaan slapen, ja het was voor hem nog meer 22:00, maar dat is voor mij wel al 2:00 's nachts hoor. Nu ja moe was ik toch niet meer, veel te opgewonden om terug in Su te zijn. En ja meteen naar zijn familie worden gebracht kon toe geen kwaad. Hoi, hoi, ik ben terug uit Su
Ik hed niet vaak internet, dus heb ik mijn blog niet kunnen bijwerken, maar dan haal ik dat nu even in, ik zal jullie een korter verslag geven ik denk week per week en de belangrijkste dingetjes om te onthouden. Ook dit keer heb ik toffe dingetjes ontdekt en weer nieuwe tips en weetjes voor jullie. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |