Vier dagen gingen we op trip naar het binnenland. We vertrokken vrijdag namiddag. Eerst ongeveer 3 uurtjes reiden tot Atjoni en daarna nog 3 uurtjes of iets langer tot aan Tang Luku. Hele reis en ik was blij dat we konden overnachten op Tang luku. De dag nadien vertrokken we in de late voormiddag dan moesten we weer enkele uurtjes varen tot we bij Tapa watra Sula aankwamen. Echt prachtig. Een hele grote stroomversnelling waar overal van die paarse bloemen op staan. Hier moesten we overstappen in een andere boot,want het water stond te laag om er met de boot over te kunnen varen. Migiel zij me zijn panji (traditionele kleding) aan te doen, want ik had liggen zonnen op de boot en had niet echt veel aan. Gelukkig dat hij dit had gedaan anders had ik in het dorp in mijn bikini rond gelopen en dat was ook niet deftig geweest dan. Vanaf we uit de boot stapten en ons materiaal uithaalden, kwamen kleine kinderen naar ons toegerend om te vragen of ze mochten helpen met schouwen. Ze moesten nog even wachten, maar uiteindelijk hopen ze ons tot de andere kant. Daar kregen ze elk 2 gulden en toen gingen we na even te moeten wachten weer verder. Voorbij Tapa Watra moesten we weer 2 uurtjes varen voor we bij de volgende grote stroomversnelling kwamen. Daar hiel ik me toch even vast. ik zag die snel stromende rievier met al die grote stenen voor mij en dacht echt dat de bootsman daarover heen zou varen. "Als hij daarover vaart en we komen heel aan, dan is het een goede bootsman" zij ik luidop. (Gelukkig stopte hij net voor de stroomversnelling en ging hij achterwaarts een zijstroompje van de rivier in.) Alles naar de volgende boot dragen en dan konden we weer verder varen. De laatste 3 uur te gaan. Eindelijk kwamen we aan. Het werd donker en frisser op de rivier. Ik was blij toe ik eindelijk mocht uitstappen. Alles uitgeladen en dan te horen krijgen dat alle zakken weer de boot in moeten!!! Nee, zijn we er nu nog niet? Nee we hadden besloten om in hangmatten te slapen, dus moesten we nog een kaai verder. Wij konden er wel te voet naar toe, maar de bagage kon beter met de boot wat verder gedropt worden. Het was donker en ik had geen lichtje bij me. Gelukkig waren die vier mannen er om voor en achter me te lopen. Minder gevaar voor slangen en om van het pat af te vallen. We sliepen in een open ruimte onder een dak, die voorzien was om hangmatten te kunnen ophangen. Bordeau echt een vriendelijke rasta kerel was onze gastheer. We mochten gratis op zijn terrein verblijven en van zijn toilet, douche en kuiken gebruik maken. We gingen samen met hem vissen en jagen (vooral veel wandelen en weinig vangen waar ik niet boos om ben. Ben niet echt aan dat jagen, maar ik wou het wel meemaken. Die km deed ik graag, ook als was het warm en vochtig en ver door het bos op en neer.) Vaak ging ik zwemmen in de rivier, met die hitte ook en enkele keren gingen we ook naar een dorpje verder op. Een keer gingen ze voetballen en dan mocht ik met een kindje van 1 jaar op mijn schoot zitten kijken. Ik keek meer naar hoe die kleine de bananenchipjes binnen speelde, dan naar hoe de bal werd bespeeld, maar dat doet er niet toe. Het was gewoon fijn om er te zijn. De laatste dag bedankte ik Bordeau, ik had geen geld meer op zak, dus kon ik niets kopen en ook geen geld geven, maar ik had wel mijn muziekboxje mee en hij luisterde graag muziek. Ik besloot het dan maar aan hem te geven. Ook al hield ik er heel veel van, toch vond ik het niet kunnen om niets te geven. Hij was zo blij dat ik een van zijn panji's kreeg. Echt het was zo een schitterende tijd daar. Toch moesten we ten laatste dinsdag weer in de stad zijn. Met tussenstop in tang luku reisden we terug naar Paramaribo.
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |