Wow, weer zo lang geleden dat ik deze blog kon bijwerken! Wel ik ben jullie eigenlijk nog de rest van het verhaal verschuldigd van de laatste reis naar Su. Wel einde van de Su rivier was de mooiste en de verste trip die ik gemaakt heb. Daarna ging ik nog 2 keer naar tang luku. Je zou misschien zeggen dat ik er veel ben, maar ja het is er nu eenmaal gezellig en kalm en als je de kans hebt om even uit de stad te zijn, dan moet je dit ook eens doen. In de laatste week zou ik eigenlijk naar Brownsberg geweest zijn of Bigi pan, maar het regende vaak die laatste week, waardoor ik besloten had in de stad te blijven. Met een gewone auto raak je namelijk Brownsberg niet op als het geregend heeft. (Plassen en onverharde weg, niet ideaal zonder 4*4.) In de stad was ook wel wat te doen. We gingen naar Havanna en Tequila op donderdag en zaterdag. Daar zag ik veel oude bekenden terug. Was echt fijn om ze allen terug te zien. Ja ik stond zelf te trillen op mn benen van geluk. Het geeft me een goed gevoel om weer iedereen terug te zien, ook al ken ik hen eigenlijk niet zo goed. Lang bleven we niet, maar dat maakt niet uit. Hehe, het doet mer er aan denken dat we naar de cinema gingen en daar twee films keken. We dachten 1 Amerikaanse films te hebben uitgekozen, maar nee, daar zat toch een Surinaamse film bij. Eerst had ik spijt die Surinaams film te moeten kijken, maar eerlijk, ... ik heb echt goed gelachen. Gewoon het taaltje en de manier waarop de film gemaakt is; ja echt een ervaring die ik niet ga vergeten. Wat heb ik gelachen, ... slappe lach die verdween maar niet. Feest op KlaaskreekIn die laatste week sliepen we nog eens op Klaaskreek. Er was net een traditioneel feest aan de gang, waar iedereen mocht bij zijn. Tussen de leeftijd van 14-18 krijgen jongens en meisjes er een feest om te vieren dat ze volwassen worden. Heel de familie en vele vrienden komen dan samen om dit te vieren. Het feest wordt vaak door verschillende families samen gevierd en gebeurd meestal wanneer de familie genoeg heeft samen- gespaard om echt een goed feest te kunnen geven. Er wordt eten en drank verkocht. Familie en vrienden krijgen meestal gratis dringen en eten. Zij worden dan herkend aan de kleuren van hun Panji. Bv paars met geel gestreept of blauw en fluo-oranje. Heel mooi om al die zelfgemaakte kledingstukken te zien. Bezoekers krijgen ook soms een geschenkje, als bedaking om aanwezig te zijn. Ik kreeg een zeepje in een washandje gestopt en met een wit lintje dicht geknoopt. Na het optreden van de laatste muzikant gingen we richting het huisje waar we overnachten. Wakker worden door het klankspel van al die vogels is super. Een natuurlijk wekker drijft me om het bed uit te komen en mijn dacht goed in te zetten. Gewassen en gestreken reden we verder naar Martin. Hij woont op een zijweg van de Martin Luther Kingweg. Daar is plaats waar je kan gaan overnachten, feesten organiseren en zwemmen in de rivier. Je kan er eveneens genieten van de kookunsten van Martin en zijn assistenten. Wij gingen er die dag helpen om voor 1500 mensen te koken. Ik mocht Migiel helpen met de Bami. We maakten ongeveer 250 porties bami. Verder kookten de anderen nog nasi, pindasoep, nog bami, vis met zoetzure sous en gebakken kip met rijst. Heerlijk!! (En super leuk om te mogen leren bami klaarmaken.) PeperpotWe bezochten eveneens het natuurreservaat Peperpot. tussen 9 en 17uur heb je toegang tot het museum. Tijdens deze uren betaal je dan ook 20 SRD om in het reservaat te kunnen. Dit is vooral intressant als je meer wil weten over de geschiedenis van de plantage, of als meer wil weten over projecten die WWF doet in Su. Ga je voor of na de openingsuren van het museum kan je eigenlijk gratis het reservaat in om te wandelen. Ik raad je aan om al vroeg in de achtend te gaan. Dan zijn nog heel veel dieren actief. Nachtdieren zoeken hun slaapplaats op en dag-dieren ontwaken. Vogels zijn rond 6u in de ochtend echt heel actief. Rond 17uur (bij het dalen van de zon) heb je meer dieren zoals slangen, hagedissen en ook apen die actief zijn. Het is wel beter om een lange broek en goede dichte schoenen met stevige kousen te dragen. (Muggen en slangen niet echt handig als je dan een rok draagt.) Ben je van plan om naar Peperpot te gaan, neem dan zeker je tijd om het volledig te ontdekken (heel groot) en neem een camera mee. Het is zeker fijn om een gids mee te hebben. Die kan je helpen slangen te ontwijken en andere dieren te spotten. Ga beter niet alleen, een stel ogen meer en kennis van een inwoner van Su kunnen je helpen bij deze toch wel avontuurlijke uitstap. Alle grenzen van Paramaribo ontdekkenVerder ben ik meer de uithoeken van Paramaribo gaan ontdekken. De dure wijken gaan spotten was eigenlijk ook al een hele beleving. Want een pacht van paleizen staan daar. Even halt houden op Blauwgond en dan nog een ijsje in de stad. Ze vertelden mij dat je er lekker kan eten, maar eerlijk ik ben er niet gaan eten. Zitten op de pier van Braamspunt is zo veel leuker dan in een restaurantje gaan eten (al oewel het ook gezellig kan zijn en je een even mooi zicht hebt, is de pier meer iets voor mij). De Brug's Avonds reiden over de Jules Wijdenboschbrug en dan uitwaaien onder de brug is echt fijn. We spotten enkele vissers onder de brug die echt enorme vissen aan hun haak geslagen hadden. wel 1 meter lang en een diameter van 15 cm waren enkele van de grootste vissen. We zagen hoe ze een vis aan land haalden en we gingen een gesprek met de vissers aan. Interessant om te weten waar zij gaan vissen en wat ze uiteindelijk doen met de vangst. De hele familie deelt mee in de vangst. vissen gaan de diepvries in of worden gerookt, waarna ze langer bewaard kunnen worden. De vissers zelf waren aan het hengelen met vis die ze gekregen hadden. Deze vis kost eigenlijk wel een hoop geld als je het zo op de markt gaat halen, maar ze waren niet meer goed genoeg voor verkoop. Als ze niet meer zo vers zijn, komen ze niet op de markt terecht en dan kan je er meer dan uitstekend mee gaan hengelen. Ik ben de naam van de vissoorten vergeten, maar ik laat het jullie wel weten als ik er weer op kom. Over de brug reiden of wandelen, moet je echt eens gedaan hebben als het donker is. Alle lichtjes van de stad, en het licht van de olieraffinaderij iets verderop, doen Paramaribo schitteren. Overdag zie je meer smog of mist, hoe je het ook wil noemen en je kan tijdens de vakantieperiode en Su heel veel vliegers zien rondzweven. Verder heb je een goed overzicht over de stad en de haven. We de moeite om daarvoor even de brug over te gaan. HengelenOp Saramacca hengelen, kan ik van mijn to do list schrappen. Met behulp van een bamboestok, een vislijn, een dobber, een haak en pieren konden we starten aan een namiddagje hengelen. In de namiddag gaan hengelen was niet zo een goed idee. Wet was heet en de grote vissen wouden niet echt aan het aas komen proeven. Kleine visjes daarentegen kwamen maar al te graag het aas wegvreten zonder ook maar 1 keer te blijven hangen. 1 vis hebben we gevangen, Allé ja, we --> ik dus niet. Volgende keer toch beter wat vroeger dat bed uit komen. Domburg WaterkantBehalve waterkant in Paramaribo heb je ook nog een waterkant in Domburg. het ligt op 40 minuten reiden van elkaar. Domburg is een plaats die nog in opbouw is. Er zijn eet en drankkraampjes, maar deze blijven nog niet zo heel laat open. (max tot 24 uur dacht ik.) Er is veel minder volk en toiletten zijn er ook niet als de restaurantjes dicht zijn. Domburg licht eigenlijk op een weg waar heel veel reiken een huis hebben. Echte kastelen zijn er te bewonderen (nauw ja, laten we zeggen villa's die erg beveilig zijn ). Het is er rustig (toen wij gingen), maar echt de moeite om zo ver te reiden vond ik het eigenlijk niet. Wij waren natuurlijk wel 's avonds geweest, overdag het ik het er niet gezien. Laatste dagen in Sude laatste dagen zijn echt de moeilijkste. Altijd dat afscheid nemen van ieder en dan nog van die melige muziek op de radio, ..., ja die traantjes waren er weer. Zal ik eigenlijk Su eens kunnen verlaten zonder tranen??? De ochtend van de laatste dag ging ik nog even op kantoor langs om te zien of de boeken er al waren. Deze waren er niet, maar lagen blijkbaar bij de post. We gingen ze nog snel halen en konden ze dan nog op tijd bij VVOB afleveren. Daar zou de directeur van de school ze later dan gaan ophalen. Wel de laatste dag gingen we terug naar de pier van blauwgrond. We ontmoeten er een paar mensen die er een trip wouden doen naar een plantage aan de overkant van de rivier. Na even praten gingen zij verder en bleven wij in de zon genieten van het stijgende water. Ik met mijn voeten in het water, nu en dan natgemaakt door een golfje tegen mijn zij, genoot echt van de zon. Ik zou er uren kunnen liggen en nadenken of wegdromen. Voor Migiel was het echter te warm, waardoor we net wat sneller in de schaduw gingen zitten. Een koude Parbo (-2°C) (radler) doet echt goed in dit weer. Om 19u werd ik eerst verwacht op de luchthaven. Gelukkig kreeg ik een berichtje dat de vlucht vertraagd was. Zo kon ik nog een uurtje langer bij die knapperd van me blijven. Bagage afgeven en door de douane lopen en dan is het verhaaltje afgelopen. Of toch bijna, nog even de winkeltjes van de luchthaven aflopen en dan op een 8 uur lange vlucht naar Nederland. En ja in Nederland stond Iris me al op te wachten. Meten mocht ik mijn verhaal al doen en had ik iemand die me begreep rond me. 's avonds kwam mn broertje me dan halen bij Iris thuis. En dan moest ik weer naar huis om te beginnen aan de voorbereidingen van school.
0 Comments
Leave a Reply. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |