Het begon al goed , de vlucht was 6 uurtjes vertraagd, dus bleef ik nog even in Paramaribo. Net genoeg tijd om Migiel te spreken en daarna de stad te verlaten.
Zonder slapen kroop ik het vliegtuig op Zanderij. Twee uurtjes later rond 8 uur en een beetje stonden we al in de grote stad. Nog even met de taxi tot Para en het avontuur was helemaal begonnen. Even opfrissen en meteen de stad gaan verkennen. Zonder plan trokken we de straten in; even rondneuzen in de wijken rond het hotel. Even later knorden de magen wel, dus namen we plaats aan een tafeltje achter in een grote eetruimte met vele kleien keukentjes. Niet veel later stond vis en kip al op de tafel te blinken en kon dat vervelende geknor gesust worden. Frisse cola en een glaasje water leste de dorst en een babbeltje met die ene Braziliaanse dame die net genoeg Engels kon om zich verstaanbaar te maken gaf ons verdere instructies. Loop niet met veel geld op zak, gaan niet in de richting van van de binnenstad (daar is niets speciaal te zien en alleen maar gevaar), loop niet te pronken met je juwelen en houd je camera goed bij je, loop niet in het park als het donker is en toon nooit iemand hoeveel in je portefeuille zit. Allemaal dingetjes die ik wel logisch vond, maar die wel goed waren nog eens in de oren geknoopt te worden. Even later liepen we het hotel weer binnen om wat geld in de kluis te leggen en waardevolle spullen daar achter te laten. Daarna gingen we richting de waterkant van Belem. Even rondgesnuisterd in de toch verbazend rustige en stille buurt, werd het al weer tijd om wat lekkers te halen in een winkeltje op de terugweg. Veel honger had ik niet, dus besloot ik enkel wat te drinken en dat lekkers voor de volgende ochtend te houden. R. kreeg zijn hapje ook niet op, dus at ik toch bijna de helft van zijn kipbroodje nog. Na enkele uren te hebben geslapen, was een heerlijke lauwe douche toch een welkome wekker. Mijn kaasbroodje had ik al snel binnengespeeld toen ik mocht horen dat er ontbijtje was voorzien. Had ik dat geweten, al dat lekkers en ik eerst een kaasbroodje eten. Nauw ja, dat hielt me niet tegen toch een koffie en nog fruit te gaan sabbelen. Na het ontbijt, gingen we langs de grote kaart van het hotel, zo zagen we waar we heen moesten. het was al bijna 10 uur toen we buiten gingen en ontdeketen dat de stad plots levendiger was dan tevoren. Muziek en straatverkopers, vele busreizigers en werkmensen vulden de straten met een fijne ruis van geluiden. Snel even een telefoonkaart en oplader gekocht en verder waren we. Het druppelde al wat voor we aan waterkant kwamen. Deer liepen we verder naar linksom richting de burcht. Een rustige marktplek en een prachtige witte kerk lagen op het pat, tot het plots begon te stortregenen. Even namen we plaats onder een grote mangoboom, waar we een grote kokosnoot helemaal leeg slurpten. Even later was de bui langs gevlogen en konden we onze wandeling verderzetten. We kwamen nog een legerboot en een kerkje tegen. Even later stopten we nog bij een winkeltje om de telefoonkaart nog wat extra op te laden, zodat er zeker genoeg internet op stond voor 7 dagen. Daar kwamen we te weten dat de kaart niet echt de beste keuze was en dat hij nog moest geactiveerd worden. Van het Portugees begreep ik niet veel, maar het was dan ook niet voor mij dat die kaart diende. Lang een parallellopende weg van de weg die we eerst liepen, liepen we ook terug. Even opfrissen in het hotel en daarna avond eten aan waterkant. Met een heerlijk zoet wijntje en een bord vol lekkers, kon ik zeker genieten van de rustige avond aan het water met goed gezelschap. Na het eten gingen we gelijk naar het hotel, waar het niet lang duurde of ik lag al te dromen over de volgende dag. De laatste dag in Belem namen we voldoende tijd voor ontbijt, waarna we nog even geld gingen wisselen in het kantoor wat verderop. Dat kantoor leek wel een antiekzaak, maar oké geld gewisseld en we konden weer verder. Vandaag gingen we naar de het vogelpark, waar we hoog op de toren heel de stad en de rivier konden bewonderen. Prachtige rode ibissen, vele leguanen en roze flamingo's fleurden het park. Daarna liepen we nog lang de shillingzone lang het water net naast het park. In het park was een fijn restaurantje, waar we een hele lekkere witte wijn dronken en wat uitrusten tot de regen over was. Als afsluiter liepen terug via da haven en daarna de hele winkelstraat door. Met een nieuwe bikini op zak en een souvenirtje voor mijn zusje, liepen we terug richting hotel. Daar friste we even op, en we maakten onze tassen weer vol om die nacht richting iguazu te vliegen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |