Na het uitgaan was was het al meteen tijd om koffers in te pakken en te vertrekken richting Atjoni. De bus kwam me oppikken recht voor de deur, waarna we meteen de anderen gingen ophalen een beetje verderop. Nadat we de andere 3 studenten en 1 toerist hadden opgepikt, reden we verder richting Atjoni. De eerste stop maakten we tussendoor, op ongeveer een uurtje reiden van het centrum van Paramaribo. Sanitair-ontspannen en met lunch opzak konden we verder reiden richting de laatste tussenstop. In Atjoni konden we genieten in de schaduw onder een boom of in de auto met airco. De meeste verkozen de airco boven de schaduw, wat wel begrijpbaar is als je er ook een comfortabele zetels hebt om in te slapen. Even later was de boot geladen en konden we gezellig varen richting Jaw Jaw. Nog maar net uit de boot of we konden al aan tafel, we kregen een heerlijke bami met kip of gebakken cassave met vis. Daarna hadden we de tijd om onze kamer in te palmen, om te zwemmen, zonnen of slapen. Vele waren nog moe van het uitgaan (ik ook) waardoor slapen toch wel hoog aangeschreven stond. Na een heerlijk verfrissende plons kregen we al een lekkere avond maaltijd met veel groenten, kip en rijst. Na nog wat genieten van de natuurlijke massage in de Sula, ging iedereen al snel richting bed toe. Ik bleef nog wat kletsen en verkoos dan om lekker in de hangmat te gaan liggen tot de ochtendzon me kwam wekken. Geen haan die kraait, maar wel alle vogels en inwoners van heel het dorp die een rustige waas van geluiden creëren. Dit was dan ook mijn wekker de komende dagen. Even in het water plonsen, klaarmaken voor de dag een aanschuiven aan de lange tafel voor het ontbijt. Al weer kregen we veel lekkers. Eitjes, worstjes, kaas, groenten en broodjes. Lekker! (Er was ook choco en pindakaas en zo, maar dat schuif je snel langs de kant als je er een omelet voor in de plaats krijgt.) Eerst gingen we het dorp verkennen. In de ochtend zon is het nog lekker "fris"en aangenaam wandelen naar de achterkant van het dorp. Daar stonden de ziekenpost en school. In de school waren vele Europese banken en stoelen te zien, want de scholen in het binnenland van Suriname worden gesponsord van alle kanten. Onze oude stoelen stonden er vast ook bij. Wie een job zoekt als leerkracht, die heeft er zeker werk. Je krijgt en woning en basisvoorzieningen, maar je leeft ook echt basis. Weinigen verkiezen in het binnenland te gaan les geven, waardoor een groot leerkrachten te kort is daar. Op de terugweg zagen we verschillende kostgrondjes. Enkele met cassave en pinda. Weet je nog dat ik eerder vertelde de pinda onder de grond groeit en niet aan een boom. Wel ook nu kreeg ik deze uitleg te horen. Verder ging het nog over de ziekenpost, de manier van bouwen en statussen en zo. Wist je dat: Een man zijn status er afhangt van de gevel van het huisje dat hij bouwt voor zijn vrouw. Hoe mooier de voorgevel (hoe beter en unieker gebouwd), hoe hoger de status. Bij vrouwen hangt het af van hoe mooi hun keuken is. Hoe mooier hun pannen hangen en blinken en zo hoe hoger hun status. (Al dat de manier van status behalen de laatste jaren, wat aan het veranderen is, speelt het ook nog in dit dorp een rol.) Op weg terug konden we enkele vrouwen aan het werk zien. Ze waren bittere cassave aan het raspen en het sap ervan aan het uitpersen. Ze zouden hier dan cassavebrood van maken, een beetje later op de dag. We mochten wel kijken hoe ze het werk deden, maar foto's maken en de pap aanraken, dat mocht niet. (Dit brengt ongeluk, of toch dat vinden ze niet prettig.) Na de dorpswandeling gingen we nog even zwemmen en ik ging even in de keuken helpen. Kijken hoe Kenny kookt is echt interessant, zo leer ik nog wat bij. Even later mocht ik alles op tafel plaatsen en iedereen laten weten dat ze mochten komen eten. Ik had het nog niet uitgesproken of iedereen zat al flink met zijn (of haar) voetjes onder de tafel. Na de afwas hadden we nog net genoeg tijd om even op te frissen en ons klaar te maken voor de dorpswandeling in Gunsi. Rond 13 uur vertrokken richting het dorp Gunsi, waar we uitleg kregen over het dorp, de communicatiepadden en nog zoveel meer. Ook ging het over het geloof en de manier van offeren. Zo offeren de mensen bijvoorbeeld suikerrietsap om de goden gunstig te stellen. In het dorp was het opmerkelijk stil, slechts twee oudere dames zagen we er. De vorige keer zag ik er echt een heleboel mensen en kinderen. Ook Prins Kukcy was er niet, wat ik wel jammer vond. Ik had hem graag even gegroet. Nu ja we liepen verder via het communicatiepad naar Nieuw-Aurora. Langs het pad stonden vele Heliconia-planten. Deze planten zijn zowat het symbool van Suriname. Ze worden ook wel papegaaienbek-planten genoemd. Verder maakte Ronny nog een fluitje van bamboe, waar Linda dan ook plezierig op zat te blazen onderweg. Even later waren we al een het vliegveld van Nieuw-Aurora. Zelfs dit dorp was opmerkelijk stil. We dronken wat in een plaatselijk cafeetje en gingen even bij een houtsnijder langs om er te kijken of er geen leuk souvenirtje bij zaten. Om de hoek lag de boot al te blinken op het water, of was het water die schitterde in de zon? Alleszins waren we bij de boot, alleen de bootsmannen waren even zoek. Gelukkig wist Ronny waar ze zaten, dus even later draaide de motor al richting Jaw Jaw. Ik had Ronny eerde gevraagd of we even bij Tang Luku konden stoppen. En ja hoor dat mocht. We mochten zelf via het oversteekpand het eiland oversteken. Ik was dit keer echt even de gids, met al die korte verhaaltjes over wat ik er herkende. Jammer genoeg was er niemand op het eiland. Stilletjesaan dringt het door dat alle binnenlandbewoners misschien ook wel op vakantie gaan naar hun familie in de stad, het was dan ook paasvakantie voor iedereen in Suriname. Nu ja het eiland over, vaarden we verder tot Jaw Jaw, waar een maaltijd met gebakken vis, rijst, aardappelen, banaan, groenten en nog veel meer al klaar stond. We vroegen Ronny of we die avond een toetje mochten maken en jawel dat mocht. We hadden alleen geen bloem, gelukkig was dit wel in het dorp te koop. Niet veel later kwam een vrouw met een zakje bloem langs en we stonden al net zo snel in de keuken om pannenkoeken te bakken. De pannenkoeken zouden voor die avond zijn, dus plaatsten we ze met een bord erop aan de kant, zodat geen vliegen of insecten onze heerlijke pannenkoeken zouden aanraken. Na het bakken gingen we het water in. Rond 17 uur kwamen enkele meisjes (vrouwen) van het dorp onze haren vlechten. Zowel wij drie -de dames op deze trip- als ook Joris, kreken een nieuw kapsel ingevlochten. Mijn haren waren echt het strakste ingevlochten. Al dat ik mezelf helemaal niet mooi vind met ingevlochten haren, vond ik nu wel dat ze het heel goed hadden gedaan. ('S avonds voor de spiegel kon ik het echter toch niet laten om mijn haren weer los te maken, "want echt" ik sta helemaal niet met ingevlochten haren.) Na het haren vlechten keek ik weer even mee in de keuken. Ik mocht wat meehelpen en niet veel later stond de maaltijd al op tafel. De pannenkoeken nog niet vergeten lieten enkelen onder ons nog een gaatje vrij. En ja hoor, het toetje kwam meteen na de maaltijd. Ik kon echt niet méér eten, al dat lekkere eten ben ik niet gewoon, soms is het echt te veel. Maar toch een halve pannenkoek met de sinaasappelsaus van Joris, daar was nog net een plekje voor. (Bolrond zal ik worden!!!, maar ja dat zie ik dan wel weer als ik thuis voor de spiegel en op de balans ga staan, even nog vakantie.) Die avond bleef iedereen wat langer op. Een Borgoe met Sprite en enkele schotjes tequila zorgden voor nog wat extra sfeer en de lemmetjes in de buurt daar was ook veel om te doen. Wat hebben we gelachen die avond. Rond 1 uur zat iedereen onder de lakens. De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Ik mocht deze ochtend namelijk helpen met bakabana's maken. Iep nog maar een paar pannen in de keuken naast mijn kamer ritselden of ik was al klaar wakker. Daar was de kok, dus ik sprong de douche in en huppel daarna al snel de keuken binnen. Goede morgen!!! Verwonderd keek Kenny naar mijn haren, "Zijn die vlechtjes er nu al uit? Haha, Je bent hier vast voor de bakabana's?" Hihi, ja natuurlijk wat had je verwacht, niet veel later stond ik het deeg te klutsen met een vork, de bananen te draaien in het deeg en al laatste legde ik ze mooi te knetteren in de olie. Wat een caloriebom!!! En zo lekker met wat pittige pindasabel. Al weer hadden we een goed gevulde ontbijttafel, wat jammer genoeg de laatste zou zijn op deze "laatste" trip naar het binnenland. (Of toch de laatste trip voor deze reis) Die laatste ochtend vulden we met een bezoek aan het resort Isadou. Mooi om te zien, maar Jaw Jaw ziet er toch leuker uit om te verblijven. Daarna kregen we nog tijd om te zwemmen in de stroomversnelling van het eiland en rond 13 uur kregen we onze laatste maaltijd van de trip. (Al echt het laatst was het niet, want er waren er in de auto vele koekjes en chipjes, voor het geval er nog iemand honger zou hebben. (Haha, nog honger, Serieus? Na al die overheerlijke maaltijden met zoveel keuze? Nog honger? Nee hoor echt niet!!!) Na ja na deze trip plakten al die kilootjes die ik zo mooi kwijt gespeeld was er gezellig weer aan. Opnieuw beginnen dan maar.
0 Comments
Leave a Reply. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |