Voor zij die interesse hebben in de reis via Frans-Guyana naar Suriname en terug, wel mensen het is niet zo leuk als je zou denken.
Gelukkig waren dit keer de barricades verdwenen, waardoor ik niet op woensdag al moest vertrekken, maar gewoon donderdag ochtend de stad uit mocht. Woensdag laat kreeg ik een bericht in het Frans dat de vlucht was aangepast. Ik had het niet zo goed begrepen, maar haalde er uit dat we zouden omvliegen via Martinique, ik lag al in bed om te gaan slapen, dus veel tijd had ik er niet aan besteed. De volgende ochtend las ik het bericht nog een stuk of vier keer. Blijkbaar zouden we niet alleen omvliegen via Martinique, maar was de vlucht ook een uur vroeger dan gepland. Ik zou me dus maar beter haasten richting de luchthaven. Snel omgekleed, laatste ingepakt en in de auto gesprongen, reden we richting Albina naar de douanepost. Even afscheid nemen en dan moest ik al het water over naar de grenspost van Frans-Guyana. De bootsman hielp me tot aan de grenspost en daarna zette hij me in een taxi die meteen zou vertrekken. Of toch dat was het plan, maar nee! Het mocht niet zijn. De taxi vertrok niet meteen, hij wachtte tot hij helemaal vol zat. Gelukkig hield die er net nog rekening mee dat ik mijn vlucht niet mocht missen. Om 12 uur vertrok hij in Sint-Laurant (wat wil zeggen dat ik er 3 uur in een taxi heb zitten wachten tot er andere mensen kwamen). Nog drie anderen waren in het busje aan het wachten om richting cayenne te gaan. De bus zat dus nog niet vol, maar ik moest echt door, dus zette de buschauffeur ons in een kleinere auto richting Cayenne. De andere 3 mensen moesten iets vroeger uitstappen dan ik, dus ze betaalden net wat minder en moesten eerst gedropt worden. Ik alleen maar stressen en net 10 minuutjes voor de sluiting van de bagage drop off kwam ik aan op de luchthaven. (Tip: wil je echt op tijd zijn op de luchthaven en niet stressen tijdens de rit, zeg dan tegen je taxi niet het uur dat je vertrekt, maar dat je er 2 uur voor vertrek moet zijn want je bent nog niet ingecheckt en zo. Dan vertrekt de taxi vroeger en heb je meer tijd op de luchthaven. Op deze manier heb je minder kans dat je te laat aan komt.) Nu de vlucht later in Parijs zou zijn, zou ik ook de flexibus naar Lille niet meer halen. Deze werd dus maar afgezegd en de rest zou ik wel zien in Parijs. Twee uren vliegen naar Fort du Frans, met alleen maar slokje water. Meer dan twee pistolets met lever had ik nog niet gegeten die dag, dus ik had wel een beetje honger. Gelukkig had ik nog twee kleine appeltjes op zak die ik dan maar naar binnen speelde. Daarna bleven we nog meer dan een uur staan op Martinique. We hadden dus en uur vertraging bovenop de twee uur extra vliegtijd en we waren nog een half uur later in Frans-Guyana vertrokken ook. Na 5 uren op het vliegtuig kregen we iets te eten. Wat jammer dat de broodjes niet meer vers waren, die werden anders altijd warm en krokant geserveerd, nu warren ze koud en zacht. Ook het eten was al wat meer uitgedroogd dan anders, maar ja ik had honger, dus at ik wat ik kreeg. Gelukkig was er voldoende te drinken. Ik zat in in de middelste rij van het vliegtuig tussen twee andere mensen in, en die stoel was zo oncomfortabel dat slapen al helemaal niet lukte. Ik had misschien een uurtje mijn ogen dicht gehad en 3 films uitgekeken, tot we eindelijk de landing begonnen in te zetten. Ik keek nog alle trailers van de ander films en dan stonden we een beetje later veilig op de grond. Meteen mijn gsm uit vliegtuigstand halen en dan zeker 4 gemiste oproepen en 10 nieuwe berichten. Ja ze waren al in paniek. Zou je anders als je normaal om 7 uur zou landen en nu pas om 10:30 aan komt. Ik had het ze dan wel voordien laten weten via sms maar die waren niet aangekomen, dus ja mams helemaal in paniek, terwijl ik haar duidelijk had laten weten dat ze zich helemaal geen zorgen om mij hoeft te maken. Even later had ik al mijn bagage in mijn handen en stond ik op de bus richting een metrostation die mij naar het Noord-station zou leiden. Tegen 11 uur 30 stond ik op Noord-station om even te kijken of er nog een trein reed. Jep, nog 10 minuten en hij zou vertrekken. Haasten dus maar. Maar het mocht niet zijn. Een 'carte de jeune' is niet hetzelfde als een studentenkaart, dus ik mocht de trein niet op met het ticket die ik had gekocht. Ik moest da kaart gaan wisselen en ondertussen zou de trein vertrekken. Ik naar de infobalie gaan vragen of ze mij kunnen helpen. En ja alles in het Frans. De mevrouw zegt me hier achter bij die standjes kun je je ticket omwisselen, dus ik naar de achterkant van haar huisje en daar staan alleen maar machines. Dus even zoeken en daar stond het ruil je ticket of vorder terug. Terugvorderen dan maar. Klik en klik en de machine slikt mijn ticket in zonder enig bewijs dat ik het heb afgegeven en zonder geld terug te zien. De dag was al niet erg genoeg. Dan maar iemand van de veiligheid aanspreken om mij te helpen. "Er komt je zo meteen iemand helpen mevrouw, wacht bij de machine". Ik daar tien minuten staan wachten en geen hulp te zien. Dan maar foto's nemen van de machine, het nummer en de melding op het scherm. Weer naar de infobalie en daar komt die mevrouw me te vertellen dat ik niet bij de machines moest zijn maar bij de loketten en dat ze meteen hulp zou vragen om mijn ticket terug te halen. Gelukkig weer 10 minuten later had ik het ticket terug van een vriendelijke heer die machine numero 48 opende en daar mijn ticket weer kon uithalen. Nu naar de loketten lopen en daar zien dat er een ellenlange rij staat. Pfffffff, een uur in de rei, mij gemoedstoestand helemaal niet oké en dan eindelijk aan het loket. Dag mevrouw (in het Frans weliswaar), kan u mij helpen met dit ticket, het werkt niet. Zij aan mij uitleggen wat een jongeren kaart is en dat studenten kaarten daar niet werken en dat ze mijn ticket niet kan terugbetalen. Pfff, de tijd is verstreken dus je kunt het ticket niet annuleren, ja hallo!!! Als je niet mag instappen, dan kun je er toch niet aan doen dat je ticket verstrijkt voor je aan de loketten komt? Oké 5 euro kwijt en 19 euro extra betalen om een ticket zonder zitplaats te krijgen in de eerst volgende trein richting Lille. Geloof het of niet maar die van 14u45 was al weg, dus de eerstvolgende was pas om 15:45. Weer een uur wachten op het perron, maar toch effen eerst mijn maag vullen met een broodje kip. Die smaakte me helemaal niet, maar het knorren was ten minste weg. Eindelijk op de trein en helemaal geen zin meer om nog een trein vanuit Lille naar Poperinge te zoeken die vier uur onderweg zou zijn, had ik het geluk dat mijn bezorgde en zo lieve moeder tijd had om me op te pikken in Lille. Wat was ik blij om in de auto te zitten. Daarna mocht ik nog heel het verhaal gaan vertellen bij oma en niet veel was ik thuis. Depri voor het feit dat het volgende week al weer les was en ik weer zo lang zou moeten in België zijn om mijn lessen te leren. (diepe zucht.) Nu ja, alles uitpakken en bed in. Moest het niet aan mijn zusje gelegen hebben lag ik om 21 uur al in mijn bed, maar uiteindelijk was het dan toch 24 uur. Uitslapen zou ik. Zaterdag (want ja ik was pas vrijdag in Parijs) om 11 uur op en om 19 uur al aan het werk in de Resto om te kunnen sparen voor het volgende ticket. Ook zondag en maandag was ik aan het werk in het restaurant, dinsdag school en nu tussen het huiswerk in even bloggen. Maar ik kijk al uit naar de volgende reis. Ja je hoort het goed de volgende over 55 dagen om precies te zijn. Ik weet waarvoor ik werk ;p
0 Comments
Leave a Reply. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |