Vrijdag had ik nog even de tijd om mijn huiswerk even af te werken voor ik op toer vertrok naar Bronsberg. Rond 15 uur vertrokken we al richting Stone-island.Hier sliepen we de eerste avond in hangmatten dicht bij de rivier. We hadden alleen maar de pech dat een van de andere gidsen onder hetzelfde dak sliep. Het was net of die nacht een heel bos gekapt werd. Ik kreeg geen oog dicht, tot ik er aan dacht om even in de kamer te gaan liggen waar we ons gingen omkleden. Daar stond ook een bed die we mochten gebruiken. Na nog een uurtje of 3 slaap ging ik kijken naar de zonsopgang en nam ik nog een duik in het water. Na het ontbijt, plooiden we onze hangmatten op en vertrokken we richting de Berg. Met een sapje, snackjes en een super toffe gids vertrokken we over de rode hobbelwegen de berg op. Het had geregend, dus het was echt glad. Soms zat ik echt even te denken, laat hier maar niets gebeuren. Gelukkig hadden we Ronny als onze ervaren chauffeur. Hij kan ieder busjes de berg op krijgen. Onderweg mocht ik even filmen met de speciale camera, jammer genoeg, drukte ik ergens een verkeerd knopje, waardoor net het moeilijkste deel niet gefilmd was. Gelukkig hadden we de terugweg ook nog de kans om het te filmen, maar het zou niet hetzelfde zijn. Aangekomen op de berg keken we even rond. Daarna mochten we ons installeren in het hutje achterop, met een prachtig uitzicht op het bos en meer. Die dag liepen we nog de berg af door het bos naar de Irene vallen en naar de Leovallen. Beide zijn watervallen die niet breder zijn dan 2 meter en ongeveer 5 meter (kan meer zijn) hoog. Het was mooi om te zien. Daarna de berg terug op en nog wat eten. Langs de weg naar de watervallen waren overal diepe putten te zien. Deze werden gemaakt door goudzoekers tijdens de regentijd. Op dat moment is het namelijk heel moeilijk om de berg op te komen en dan die tijd was er minder controle in het natuurpark. De goudzoekers gingen dan maar snel aan de slag, en bouwden zelfs een hele tunnel om er de goudader vrij te maken. In de tunnel die we zangen vlak bij de Leovallen, zat een kaaiman (of kaaivrouw). We mochten dus niet in de tunnel lopen om even te gaan kijken. Ook slangen en vleermuizen vertoeven er graag, dus is het veiliger gewoon van buitenaf even met een zaklamp te schijnen. Die nacht sliepen we weer in hangmatten. Als je weet hoe je er in moet liggen is dat echt fijn om daarin te slapen. Vooral als je daar thuis de kans niet toe heb, is het leuker om in Suriname in hangmatten te kunnen slapen. Voor mensen die denken met hun partner naar Suriname te gaan en liever niet alleen slapen, je hebt ook hangmatten voor twee en drie personen. De gids vertelde zelf dat er een beurs is waar ze hangmatten voorstellen aan de hand van alle seks-stadjes die je er in kan doen. Voor wie het wil uittesten, ga je gang, ik doe het wel eens als ik de geschikte partner ervoor heb. De laatste dag gingen we even naar een uitkijkpunt. Daar konden we vogels spotten en leuke foto's maken. Het was maar een kwartiertje lopen en niet echt vermoeiend. Na het ontbijt liepen we naar de plaats waar vroeger het belangrijkste onthaalplek was van Bronsberg. Vroeger gingen er veel kampen door, maar na een strubbeling met touroperator, WWF, Stunasie en nog wat, stopten de kampen geleidelijk en ging het ook wat achteruit met de plek. De kampen zorgden ervoor dat heel veel Surinaamse jongeren op kamp konden en een voeling kregen met de natuur. Nu merk je dat zonder de kampen ook de voeling met de natuur heel erg achteruit gaat. Ik hoop dat de kampen daarom snel terugkomen. Tegen 15 uur of misschien zelfs wat later vertrokken we richting de stad.
0 Comments
Leave a Reply. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |