Heerlijk gewoon, twee dagen op het water. Vanuit Paramaribo is het echt een eindje reiden voor je aankomt bij de stijger naar Bigi pan. Helemaal naar nieuw Nickerie moet je reiden. "Wist je dat Nieuw Nickerie vroeger nieuw Rotterdam heette, en dat er heel veel rijst wordt geteeld? Nee? Dan weet je het nu." Als eerste gingen we de Saramacca rivier over. Deze is niet zo breed. Een uurtje of iets later, moesten we de Coppename rivier oversteken. Voor het jaar 2000 had je aan deze rivier enkel een veerboot die je de rivier overzetten. En bloeiende stad had je op dit punt. Vanaf 2000 werd er echter een brug gebouwd. Deze brug werd net buiten de stad aangelegd, zodat geen enkele auto nog de stad in moest. Niemand hoefde nog te stoppen in de stad, waardoor de verkoop van fruit, groeten en andere producten fors daalde. Heel veel mensen verhuisden, net een spookstadje zou je het nu kunnen noemen. Er wonen wel nog mensen en je kan er nog steeds even stoppen om wat lekker te halen, al moet je dan even de hoofdweg af. Je kan dan meteen ook de stijger gaan bekijken. De nieuwe stijger was net een jaar voor de brug af. De staat hadden helemaal niet laten weten dat er een brug zou komen, want nu wordt stijger helemaal niet meer gebruikt en het materiaal wordt ook niet hergebruikt. We reden het district Coronie door helemaal tot Nickerie. Dit is het district die grenst aan de Atlantische oceaan en (Brits) Guyana. We reden zelfs even langs de monding van de Corantijn rivier, die de grens vormt tussen Guyana en Suriname. Eerst stopten we nog even Nieuw-Nickerie dit is een grotere stad, waar je alle voorzieningen hebt. Van een zwembad tot Politiebureau, banken en hotel's. Vele Guyanezen overnachten hier als ze de grens gaan of zijn overgestoken naar Suriname. wij hielden er enkel een plaspauze. Even later stonden we al bij de stijger naar Bigi pan, waar ze ons al stonden op te wachten. Twee kleine pups kwamen even kijken, wat we van plan waren. Zo schattig!! Even later zaten we met 9 in de boot richting de volgende afdamming. De zoon een een neefje van de eigenaars stuurden de boot. Het water stond laag, hierdoor moesten we de boot niet over de dam slepen. Enkel onze bagage droegen we tot de volgende boot. Een soort gracht, omringt met mangrovebomen, leiden ons tot het grote meer. Daar stonden in het midden van het meer de huttjes. Deze hutten waren vroeger de verblijven van vissers, die later overgegaan zijn naar toerisme. Nu kan je er gezellig verblijven en rustig genieten van de koelere lucht. Even installeren en daarna kregen we kip met rijs, kousenband en komkommer als lunch. Rond 16 of 17 uur gingen we met de boot richting de zijkant van de rivier om er de flamingo's, reigers, rode ibis en andere vogels te gaan spotten. Het water is eigenlijk echt niet diep, tussen 1,5 meter en 20 cm. Hierdoor kwamen we soms wel even vast in de modder, maar enkel de bootsman moest even duwen en dan ging het al snel weer verder. Tot op 50 meter van de flamingo's konden we komen, tot ze opvlogen een een hele vliegshow voor ons opvoerden. Rond 20 uur kregen we weer een heerlijke maaltijd. Eerst kregen we een soort oliebollen, die wat smaakten naar churros, en minder vettig waren dan oliebollen. Lekker krokant, maar ook een caloriebom. Gelukkig kregen we ook de gezonde saoto soep, met gekookt ei, kip, en groetjes er in. Die nacht sliepen we in een kamer in de hangmat. Jammer genoeg was het erg bewolkt, waardoor we geen maan of sterren zagen, of toch niet zo veel. De zonsopgang had ik ook al gemist, omdat ik echt veel te moe was. wel kreeg ik foto's te zien, het leek mooi, maar nog steeds was het bewolkt. 'S morgens kregen we brood met thee, koffie, pindakaas en ei. Daarna konden we nog even gaan zonnen, tot de boot vertrok richting de modder voor een modderbad. Ik ging echter niet mee naar het modderbad, omdat ik dat al eens had gedaan op Galibi. Ik besliste om de kajak te nemen richting de flamingo's. Een uurtje of vier zat ik op het meer. Ik kon echt heel dicht bij de vogels komen. Tot op 30 meter van de rode Ibissen in de boom en tot op 20 meter van de flamingo's. Ik kon hier echter geen foto's van nemen, want mijn camera kon niet mee in de kajak (de kans op waterschade was te groot). Na nog even te zonnen kregen we om 12 uur heerlijke zelfgemaakte roti's met kip. Even later zaten we op de boot terug. Aangekomen op het vaste land, namen we de auto richting de dam. Hier was de illegale oversteekplaats naar Guyane. Deze dam is echt mooi om eens bij te stoppen. Na 10 minuutjes foto's nemen en genieten van het uitzicht reden we terug richting Paramaribo. We namen nog een tussenstop in Groningen, waar verschillende herdenkingsmonumenten staan. Bijvoorbeeld het monument van de Boeroes (de eerste Nederlandse boeren die zelf werkten op de plantage's). Wil je het hele verhaal horen, dan moet je maar eens naar Suriname komen, dan vertel ik je graag per beeld het verhaal die ik leerde. In Paramaribo aangekomen, maakte ik meteen mijn bagage klaar voor de volgende dag. Daarna ging ik samen met Byen uit in Havana. Echt een hele fijne avond gehad, alleen de afterparty was niet echt de moeite, dat hoef je dan ook niet te doen. 5 minuten stonden we bij loco, waarna we een taxi naar huis namen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Nina Van BruwaeneOp mijn blog kun je alles volgen over mijn avonturen in het buitenland. Vooral alles wat met Suriname te maken heeft. Archives
October 2017
Categories |